قبلا برای کشیدن تریاک، بیشتر مردان منقل درست می‌کردند و به خاطر تشریفاتی که لازم داشت زنان و کودکان به سمت آن نمی رفتند اما امروز به خاطر فقر و بیکاری کودکان این خانواده ها اغلب مجبور به فروش مواد یا کار بیرون هستند و کاملا با این مواد آشنا هستند. از طرفی به خاطر اینکه این کودکان بوی مواد را استشمام می کنند در جای دیگر نمی توانند بخوابند و این هم به نوعی اعتیاد است. بنابراین اکنون اغلب اعتیاد کودکان از پدر و خانواده به آنها می رسد.
متاسفانه خانواده های معتاد هم از این کودکان سوءاستفاده می کنند و چون کودکان کمتر از بزرگسالان دستگیر می‌شوند و زیر سن بلوغ هم قانون سختگیری چندانی ندارد، از این رو آنها را برای فروش مواد می فرستند. در گذشته افراد مسن بیشتر به دنبال مواد مخدر بودند و اغلب هم به عنوان مسکن و دارو از آن استفاده می کردند اما امروز فقر و بیکاری سبب شده تا جوانان ایتدا به صورت تفریح و بعد دیگر دائمی از مواد استفاده کنند که این برای آینده کشور بسیار آسیب زا است چون نباید نیروی جوان را از دست داد و آنها آینده ساز کشور هستند.
به نظر من تنها ترک این افراد نمی تواند کمک کند و باید بیکاری، فقر، نداشتن خانواده را درست کنیم. چون به هرحال امکان ترک معتادان کم است اما اگر زیرساختها درست باشد دیگر کمتر کسی به سراغ مواد می رود و این بهترین پیشگیری است. دولت باید با برنامه ریزی و بهبود شرایط اقتصادی برای جوانان آنها را به سمت کار و تولید سوق دهد چون این نیروی مولد در آینده برای کشور مفید است و کشور با آنها اداره خواهد شد.