او براي اين مقالات نيز تيترهاي جادويي رو مي‌كرد. و صد البته چقدر در اين كار مبادي آداب بود. تواضع و معناشناختي رفتار او عطر بهاري داشت.
15 سال پيش؛ نگارنده يك نقد و تحليل محتوايي مفصل براي فيلم فرانسوي آبي بيكران (le Grand Bleu) ساخته لوك بسون نوشته بودم. و اصرار داشتم قبل از چاپ استاد قندي و استاد منصور سعدي هردونفر بزرگوار روتيتر و تيتر مرا ببينند. اين همان ايامي بود كه دكتر حسين انتظامي از اين 2 بزرگوار براي همكاري در روزنامه جام جم دعوت كرده بودند. و مدتي بعد نيز دكتر شكرخواه براي پايه گذاري جام جم آنلاين تشريف آوردند. و جمع پيشكسوتان جمع شد.
باري نتيجه اين شد كه استاد سعدي نظري نداشتند و تيتر مرا پسنديده بودند ولي استاد قندي روتيتر را كلا حذف كردند و تيتر نهايي اين مقاله اين عنوان شد: درياي عميق آبي.
در واقع چون فيلم را ديده بود با توجه به معناشناختي اثر؛ اين تيتر را بهتر تشخيص داده بود. جالب اينجاست از آن پس در برخي منابع سينمايي فارسي و در ارجاعات كه ببينيد اين فيلم هم با عنوان "آبي بيكران" و هم با عنوان "درياي عميق آبي" ثبت شده و شناخته مي‌شود.
استاد حسين قندي در زندگي حرفه اي‌اش و در كار روزنامه نگاري؛ دريايي آّبي و عميق بود. او اهل مطالعه و كتاب و فيلم و موسيقي بود. او مي‌خواند و مي‌نوشت و گوش مي‌كرد و توليدات ذهني منحصربفردي داشت.
اين صفات گوياي دانش و ذكاوت و همچنين تواضع خاص او بود. فقدان او حقيقتا براي جامعه روزنامه‌نگاري ضايعه‌اي جبران ناپذير جلوه‌گري مي‌كند. ياد و خاطره اش گرامي باد.
*همشهري آنلاين جمعه 4 ارديبهشت 94*