خدایا !
در آشوب و فتنه و بلا، عده‌ای تو را گم می‌کنند و عده‌ای تو ر ا پیدا می‌کنند.
ما را از بندگان یابنده خودت قرار ده !
خدایا !
در طوفان‌های سنگین و بنیان کن، بعضی تو را از دست می‌دهند و برخی تو را به دست می‌آورند.
دست ما را از دست خودت در نیاور و دست و دلمان را از خودت خالی نکن!
خدایا !
در هجوم بی امان شدائد و سختی‌ها، گروهی به دامن تو می‌آویزند و گروهی از دامن تو می‌گریزند.
مامن و گریزگاه ما را آغوش مهربان خودت قرار ده.
خدایا !
آنان که حقیقت را به مسلخ مصلحت می‌برند، آ نان که دین می‌فروشند و دنیا می‌خرند، آنان که در مرتع حقوق مردم می‌چرند، به کفر از ایمان نزدیک‌ترند. نقاب ایمان را از چهره‌شان بستان.
خدایا !
به اسیران ستمدیده، عزت و پایمردی و مقاومت و به خاندانشان، شکیب و وقار و شوکت ببخش !
ای خدا !
ای خدایی که اسم و رسمت رحمت است، از آنان که رسم تو را با اسم تو سر می‌برند، رحمتت را دریغ کن !
خدایا !
به آنان که در خیام تو، خیال خام خیانت می‌پزند، خفت و خواری هر دو جهان را بچشان.
ای خدا !
مگر نه توحید اولین و برترین نعمت و موهبت به خلایق است !؟
مگر نه اینکه تو خود به رسم بنده نوازی، خلایقت را در کوره‌های بلا می‌گدازی، تا با الفبای توحید، آشنایشان سازی ؟!
اگر ره‌آورد امواج بیامان بلا، توحید توست، هزار خیر مقدم به هرچه درد و داغ و بلاست.
ای خدا !
اگر که طوفان فتنه، فرو فرستاده توست تا علف‌های هرز سرگشتگی را از خاک وجودمان بکند و غبار شرک را از کنام اتکایمان بپراکند، اینک، این جان ما و هجمه طوفان شما.
خدایا !
در هجوم بیامان حوادث آخرالزمان، عده ای امان را در آستان بندگان می‌جویند و خانه سامانشان را
برسست‌ترین گمان بنیان می‌نهند.
عده‌ای ویران و ویلان می‌شوند و برخی پریشان و سرگردان می‌گردند. و این همه در جستجوی امان به دامان این و آن می‌آویزند.
در این فتنه‌های گران اما تنها مومنان‌اند که نشانی دارالامان را می‌دانند و در حریم امن و آغوش گرم تو جاودان می‌مانند.
ما را همواره از مومنان خودت قرار ده .
خدایا !
هنگام، هنگامه سرنوشت‌ساز انتخاب است .
عده‌ای هر چه جز تو را انتخاب می‌کنند. و بی‌تردید به سراب می‌رسند.
عده‌ای تو را و غیر تو را انتخاب می‌کنند. و چون تو از شرک و شراکت بیزاری، یقینا به منجلاب می‌رسند.
و عده‌ای فقط تو را انتخاب می‌کنند. و فقط این گروهند که به زلال حیات‌بخش آب می‌رسند.
خدایا !
ما فقط تو را می‌خواهیم، بی‌هیچ کم و بیش.
بی‌هیچ کم. چون کمتر از تو هیچ نیست که اقناعمان کند.
بی‌هیچ بیش. چون، بیش از تو چیست؟ هیچ نیست.
تو ما را کفایتی !
که خود فرموده‌ای : ألیس الله بکاف عبده
آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست!؟