ايران در زمينه از دست دادن فرصت‌ها در پله‌هاي بالاي جدول مي‌ايستد و بايد كاري كرد كه از نعمت‌هاي طبيعي استفاده شود. اين حرفي است كه شايد نخستين بار به طور شفاف و صريح بر زبان علي‌نقي خاموشي، رييس اسبق اتاق بازرگاني ايران و از محافظه‌كاران قديمي در حوزه بازرگاني بر زبان آورد.
دقت در بهره‌برداري‌هاي ناكافي از نفت، گاز، پتروشيمي، منابع انساني متخصص و... نشان مي‌دهد كه اين حرف بازرگان قديمي پر بي راه نيست. اما در همين باره، مسعود كرباسيان، رييس كل گمرك ايران نيز گفته است: «در حالي كه ايران ظرفيت و توانايي صادرات ۱۰۰ ميليارد دلار كالا در سال را دارد، اما فقط ۴۰ ميليارد دلار كالا توانسته‌ايم صادر كنيم.»
معاون وزير اقتصاد ايران با بيان ارقام يادشده بر اين نكته انگشت مي‌گذارد كه ۶۰ درصد از ظرفيت صادرات ايران خالي مي‌ماند. ايران در حالي نمي‌تواند ۶۰ درصد از ظرفيت صادراتي خود را به كار گيرد كه سهم آن از صادرات جهان (با احتساب ارزش صادرات نفت) به زحمت به نيم درصد صادرات جهان مي‌رسد.
آمارهاي ارائه شده از سوي منابع و سازمان‌هاي جهاني نشان مي‌دهد در پنج سال منتهي به ۲۰۱۴ هرگز ايران نتوانسته است سهم خود از صادرات جهان را به بالاي نيم درصد برساند. اين ميزان صادرات با احتساب نفت و فرآورده‌هاي پتروشيمي و ميعانات گازي است كه اگر رقباي در كمين نشسته آن را به هر دليل در اختيار گيرند، ايران از نظر رتبه در صادرات جهان سقوط شديدي خواهد كرد. صادرات به مثابه يكي از بخش‌هاي پيشران اقتصادي براي خروج از ركود تعيين شده است و مديران برنامه‌ريزي دولت يازدهم براي كاهش نرخ بيكاري و افزايش رشد چشم به اين بخش دوخته است.
فقدان رقابت‌پذيري بالاي توليدات صنعتي ايران كه با تكنولوژي غيرروزآمد توليد مي‌شوند و افزايش هزينه توليد محصولات كشاورزي و سنتي مثل پسته و فروش توانايي‌هاي اتي ايران در صادرات را با تهديد مواجه مي‌كند.
3939
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۴ - ۰۶:۳۸
سایت ساعت 24 نوشت:
منبع: خبرآنلاین