به گزارش خبرآنلاین، مائوریس برومفیلد 95 ساله٬ کارش را با کارگری در خط سوارکردن قطعات کارخانه رولزرویس در پانزده سالگی و پس از ترک تحصیل آغاز کرد. عکس‌های استادانه او از صنایعی چون نایلون٬ عایق‌سازی و کشتی‌سازی مستندات درجه یکی از بریتانیای‌صنعتی دوران«پیش از تاچر» در دهه 1950 و 1960میلادی است.
علاقه‌ی اصلی برومفیلد نقاشی بود، اما در دهه 1940 به عکاسی روی آورد و همراه با استقن پیت فقید اروپای پس ازجنگ را برای گرفتن عکس و فیلم از دانش‌آموزان بازگشته از اردوگاه‌های کاراجباری زیرپا گذاشت.
مدتی بعد صنایع شیمیایی بریتانیا از او دعوت کرد تا از خط‌تولید کارخانه‌هایش عکس بگیرد. این امر شروع دوران عکاسی‌های صنعتی برومفیلد بود که چند دهه‌ای ادامه داشت.
رویکرد عکاسی برومفیلد انقلابی بود. او از قراردادهای عکاسی صنعتی مثل گرفتن عکس‌های باز(wide) از فضای داخلی کارخانه سرباز می‌زد و درعوض از کارگران عکس‌های بسته (Close-up) می‌گرفت. این مسئله موجب می‌شد همیشه با مدریت کارخانه‌ها در جدال باشد.
برومفیلد می‌خواست ثابت کند تفسیر بصری صنعت به اندازه عکاسی مد جذاب و دیدنی است. عکس‌های سیاهوسفید برومفیلد بادقت بسیار نورپردازی شده بودند. عکس‌های او به اجسام بی‌جان شکوهی می‌دهد که در بافت آنها نهفته است. عکس‌های برومفیلد نمونه اصیل ترکیب هنر و مستندنگاری است.
او تحت‌تاثیر هنرمندان باوهاوس (مدرسه معماری و هنر در آلمان) بود. هنرمندی که بیشترین تاثیر را بر او گذاشت جوزف رایت بود که برای اولین بار در کودکی به همراه پدرش آثار او را در موزه دربی مشاهده کرد. نقاشی‌هایی چون «The Air Pump» و «Orrery» بودند که به برومفیلد آموختند می‌تواند هرچیزی که غیرضروری است را با نورپردازی دقیق «حذف» کند.
این نمایشگاه بر عکس‌های سیاهوسفید اولیه برومفیلد تکیه دارد٬ پیش از اینکه این عکاس بزرگ به عکاسی رنگی روی بیاورد. این عکس‌ها نمایه‌ای دقیق از برتانیا در دورانی است که سردمدار صنعت فولاد بود.
عکس‌های برومفیلد از 2 مارس تا 9 مه در نمایشگاه پالانت‌هاوس به نمایش درمی‌آیند.
تلگراف / 1 مارس