سوخو 24 مشهور به فنسر يا شمشيرباز یک جنگنده ضربتی مافوق صوت، دو کابینه، بال‌متغیر و دوموتوره ساخت شرکت سوخو است. این هواپیما که نخستین سیستم ناوبری و حمله دیجیتال شوروی را در خود داشت نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۷۰ انجام داده و از سال ۱۹۷۴ وارد ارتش شوروی شد و هم‌اکنون نیز در ارتش‌های روسیه،اوکراین، قزاقستان، الجزایر، سودان، سوریه و ایران در حال خدمت است. البته نیروی هوایی روسیه در حال جایگزینی تدریجی این هواپیما با جنگنده بمب‌افکن سوخو-۳۴ است.
سوخو-۲۴ که پاسخ روسها به جنگنده بمب‌افکن اف-۱۱۱ آمریکایی‌ها بود، اختصاصاً برای حملات ارتفاع پایین مافوق صوت به عمق خاک دشمن طراحی شده و طراحی بال متحرک آن باعث شده تا قابلیت فرود و برخاست کوتاه را داشته باشد. بارگیری بال بالای این هواپیما نیز باعث شده تا پرواز باثباتی در ارتفاع پایین و مقاومت خوبی در مقابل جریان باد داشته باشد. این هواپیما با وزن خالی بیش از ۲۲ تن توانایی حمل ۸ تن مهمات از جمله بمب‌های هسته‌ای تاکتیکی، و دیگر انواع بمب و موشک و راکت و سوخت اضافی را دارد.
تولید جنگنده بمب افکن بال متغیر آمریکایی اف.۱۱۱ در نیمه دهه ۱۹۶۰ تهدیدی جدی برای شوروی بود. به همین دلیل کارخانه سوخو هم مامور ساخت هواپیمایی با قابلیت‌های مشابه شد.بعضی از اهداف طراحان سوخو در طرح جدیدشان، قابلیت پرواز فراصوتی در ارتفاع پایین، توانایی اجرای عملیات در شب یا روز و در همه گونه شرایط جوی و قابلیت استفاده از باندهای نامناسب و کوتاه بود.
هواپیمای سوخو 24 توانایی از کار انداختن تمامی رادارها و موشک‌های دشمن را دارد و می تواند به عنوان هواپیمای پیشرو، سامانه جنگ الکترونیک را به کار گیرد و هواپیماهای دیگر به دنبال آن برای بمباران اهداف دشمن وارد عمل شوند.
از ویژگی‌های منحصر به فرد این نوع هواپیما آن است که در صورت روشن بودن رادار دشمن و به دلیل توانایی حمل موشک‌های لیزری قادر است هرگونه فرکانس موشکی را شناسایی و با متمرکز شدن روی مراکز راداری و هواپیماهای دشمن، به طور اتوماتیک این مراکز و هواپیماها را به طور صددرصد منهدم کند.
پس از پایان جنگ تحمیلی، با درایت شهید منصور ستاری و سایر کارشناسان نهاجا، هواپیمای بمب افکن تاکتیکی سوخو-24 (ملقب به فنسر یا شمشیرباز) به عنوان یک هواپیمای جنگی با مأموریت تخصصی ضربتی و بمباران خریداری شد.
۵۴۵۴