نمونه واضح آن هم «کوفی»و یا «ضد انقلاب» خواندن مردم تهران است که از سوی طرفداران جریان شکست خورده مطرح شد. اینکه خطر این فتنه چقدر بزرگ است و چرا باید با قدرت جلوی آن ایستاد بحثی است که نیازمند تکرار امثال من نیست.
خیلی ها درباره آن گفته و نوشته اند و امیدوارم مسئولان نظام و خود مردم جلوی آن را بگیرند. اما وقتی در رسانه های جریان شکست خورده، نقشه ایران را دیدم که جای تهران نوشته بود «کوفه» یاد خاطره ای افتادم که بیان کردن آن در اینجا خالی از لطف نیست.
چند سال پیش برای تهیه گزارش از مراسم دهه اول محرم به عراق سفر کرده بودم. همه ما از ارادت عراقی ها( حتی بسیاری از اهل تسنن آنها) به ائمه اطهار آگاه هستیم. یک روز که برای مراسمی به مسجد کوفه رفته بودیم، یکی از همسفران این شعر را خواند و به خیال خود چقدر هم با مسما خوانده است:
کوفه میا حسین جان، کوفه وفا ندارد
کوفی بی مروت، شرم و حیا ندارد
راهنمای عراقی ما که فردی آرام و سربزیر بود به شدت بر آشفت. او به ما گفت که مردم کوفه همه شیعه اهل بیت هستند. اینکه شما همیشه اشعاری در مزمت اهل کوفه می خوانید باعث رنجش مردمان این شهر است. بعد هم از تعداد شهدای شهر کوفه در زمان صدام گفت و اینکه آن ها همراه مرجعیت شیعه هستند. حالا بگذریم از تعداد یاران اهل کوفه مختار و یا توابین که عمدتا اهل کوفه بودند.
نکته آخر اینکه کوفی خواندن مردم تهران نه تنها کاشتن بذر کینه و نفاق و تفرقه در میان مردم ایران است بلکه می تواند تبعات خارجی هم برای ما داشته باشد.