نمی‌دانیم در دل هم شرمگین و پشیمان است یا نه، اما مطمئنیم نمی‌خواهد و نمی‌تواند با تصویر ضایعی که کمپین‌های خودش و رقیبش از او ساخته، هر روز صبح بیدار شود، لُپ‌های گُلی بچه‌هایش را ببوسد، به آن اتاق کذایی در کاخ سفید برود و به عنوان رهبر آمریکا کارتابل‌ش را ورق بزند. او باید تصویر ناهنجار خود را ترمیم کند. ترامپ بازی انتخابات را بُرده، اما در عوض برند سیاسی‌اش را باخته است.
وضع کلینتون‌های طفلکی از این هم بدتر است. آن‌ها هم پول را دادند، هم پیاز را خوردند و هم آخر سر کتک را! همان اول کار مجبور شدند تمام اعتبار حزبی و ارتباطات سیاسی خود را به کار بگیرند تا در رقابت درون حزبی، پیرمرد محبوب، برنی سندرز را با نامردی و قلدرمآبی پشت سر بگذارند. اما چه حاصل؟ طشت رسوایی پشت رسوایی بود که از بام کلینتون‌ها بر زمین افتاد و صدای آن گوش فلک را کر کرد. تازه علاوه بر جریان اصلی سیاسی، جریان اصلی رسانه‌ای هم تمام‌قد پشت‌شان بود!
اما بدتر از همه، کاری است که این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری با برند و آبروی سیاسی خود آمریکا کرد. هم در داخل آمریکا و هم در صحنه بین‌الملل، کسی نماند که به حال آمریکا و آمریکایی‌ها رقت نیاوَرَد. ترامپ و کلینتون کاری کردند که آمریکا مثل یک قطره اشک از چشم کسانی که دوستش داشتند افتاد! و البته آن‌هایی که آمریکا را می‌شناختند می‌توانند سرشان را بالا بگیرند و پشت پرده‌های پاره پوره یک نظام سیاسی را به همه نشان بدهند.
درسی که نخبگان سیاسی هر کشوری از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا می‌توانند بگیرند بسیار ارزشمند است. این که برند و آبروی یک نظام سیاسی بسیار مهم‌تر از شکست یا پیروزی یک جناح، و رفیق‌بازی‌های حزبی است. حالا دموکرات‌ها لابد زانوی غم بغل گرفته‌اند که چرا سندرز را که یک اصول‌گرای تمام‌عیار بود پیش پای کلینتون‌ها قربانی کردند، و جمهوری‌خواه‌ها پشیمان‌اند که چرا ترامپ را تنها کنج دیوار رها کردند تا وحشی و پریشان به صورت همه چنگ بیندازد.
«برند» یا «نامند»، بزرگ‌ترین سرمایه هر موجودیت سیاسی است. از سیاست‌مدارن گرفته، تا گروه‌ها و احزاب و جناح‌ها، تا دولت‌ها و حکومت‌ها و نظام‌های سیاسی. در دنیایی که رسانه نه، «نامند» همان پیام است، هر موجودیت سیاسی که این نکته را درنیابد، در سراشیبی افول خواهد افتاد. در مقابل، تنها افراد، گروه‌ها و نظام‌هایی در رقابت تنگ سیاست دوام می‌آورند که از نامند خود با تمام توان پاس‌داری کنند. نامند همان نقطه تلاقی سیاست و حقیقت است؛ حلقه مفقوده اخلاق سیاسی.
-------------------
*نامند: معادل پیشنهادی نگارنده برای مفهوم برند در ارتباطات. برساخته از بن مضارع مصدر نامیدن و پسوند پرکاربرد ـَند در فارسی. مانند خورند، روند، گزند و نظایر آن.
#نامند_همان_پیام_است