محمد حسن دیده‌ور در گفت‌وگو با خبرگزاری خبرآنلاین اظهار داشت: به‌طور کلی تمامی بنگاه‌هایی که در عرصه تولید فعالیت می‌کنند، با مشکلاتی نظیر مقررات سخت و بازدارنده تامین اجتماعی، رنج‌های کمبود سرمایه در گردش و نارسایی‌های ناشی از نبود فهم یکسان از مقررات نوین مالیاتی، دست و پنجه نرم می‌کنند.
وی عنوان کرد: سازندگان تجهیزات صنعت نفت به عنوان تامین‌کنندگان قطعات پروژه‌های نفتی با مصائب دیگری روبه‌رو هستند که سایر حوزه‌های صنعت با آن کمتر برخورد داشته‌اند. نخستین مشکل ماهوی و به عبارتی فلسفی در این حوزه، نبود سیاست‌گذار حامی ساخت داخل است.
دیده‌ور ادامه داد: اما با وجود تمام مزیت‌های رقابتی که شرکت‌های سازنده تجهیزات نفتی حاضر در کشور داشته و از سویی، اولویت نخست سرمایه‌گذاری کشور در حوزه نفت‌وگاز، اما نبود یک برنامه‌ریزی کلان در این حوزه باعث کاهش توانمندی سازندگان شده است.
وی اظهار داشت: وقتی کار نیست یا کم است، سطح کمی و کیفی تولید کاهش می‌یابد. این امری کاملا طبیعی است. بنابراین سازندگان تجهیزات برای آن‌که بتوانند مشارکت فعالانه ای در اجزای برنامه توسعه صنعتی کشور و به ویژه صنعت نفت داشته باشند، نیازمند برنامه‌ریزی کلان برای توانمندسازی هستند؛ برنامه‌ای که اگر چنانچه بخواهد به صورت جامع اجرا شود و نتایج ملموسی داشته باشد، نیازمند یک متولی حاکمیتی است.
عضو انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت در پاسخ به این سوال که چرا برنامه‌ریزی کلان نیازمند متولی حاکمیتی است، پاسخ داد: چون رهاورد آن صرفا محصول مشارکت بخش خصوصی نیست و نقش موثری در افزایش توان و امنیت اقتصادی کشور دارد.
دیده‌ور ادامه داد: برنامه‌ریزی برای تقویت توان ساخت داخل شامل بخش‌های متفاوتی می‌شود که راهبردهای تامین مالی، ایجاد سازماندهی مجدد در قالب نوسازی و ادغام‌های شرکتی، نوسازی تجهیزات و ماشین‌آلات، بهبود وضعیت و سرمایه‌گذاری منابع انسانی، ارتقای سیستم‌های مدیریت و رهبری، توجه و توسعه بخش تحقیق و توسعه، توجه به فرآیندهای نوآوری با توجه به نیاز محیط صنعت، تدوین برنامه‌ریزی راهبردی درون بنگاهی مطابق با استراتری کلان برنامه کلان توانمندسازی سازندگان تجهیزات هستند.
وی اضافه کرد: طبیعی است که اجرای برنامه توانمندسازی به آسانی صورت نمی‌گیرد. برای آن‌که به سرنوشت برنامه‌های دیگری همانند اعطای تسهیلات زودبازده به واحدهای کوچک و متوسط که نمونه‌های مختلف آن تجربه شده است، دچار نشود، ابتدا باید اولویت‌های ساخت داخل نمایان شود. آن گاه همزمان با تعیین اولویت‌ها، بنگاه‌های سازنده تجهیزات که دارای تولید محصولات کیفی بوده و مشکلات آنها فقط در سطح کاهش ارجاع سفارش بوده و زیر ظرفیت اسمی به طور فاحش فعالیت می‌کنند، بعد از رتبه‌بندی، مورد حمایت بازسازی و توانمندسازی ساختاری برنامه مورد نظر قرار گیرند.
دیده‌ور عنوان کرد: رویکرد جدید در قالب توانمندسازی سازندگان داخلی برای عملیاتی شدن، دارای اجزا و پازل‌های دیگری هم است. همزمان با چنین رویکردی، می‌بایست واگذاری بازار داخلی به شرکت‌های داخلی به منظور اشتغالزایی و رشد تولید ناخالص داخلی شتاب گیرد. اعطای بازار داخلی به معنای ایجاد شرایط رانت‌سازی و محیط سربسته گلخانه‌ای نیست، بلکه به معنای توجه به محصول ساخت داخل و پرهیز از خرید مستقیم محصولات به صورت پکیچی از خارج است.
وی خاطرنشان کرد: سازندگان داخلی بارها و بارها اعلام کردند که به هیچ‌وجه نیازمند حمایت‌های مادی دولت نبوده و فقط در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی خواهان مشارکت و تامین تجهیزات صنعت نفت هستند؛کما این‌که بعد از مدتی به تدریج مطابق اهداف کلان برنامه توانمندسازی داخلی می‌توانند سراغ بازارهای خارجی رفته و در محیط بین‌المللی رقابت کنند.
35225