بخشی از این مصاحبه را که به مناسبت سریال ماه رمضانی «سر دلبران» انجام شده است، می‌خوانید:
ما در سال‌هاي اخير شاهد افت كيفيت سريال‌هاي مناسبتي ماه رمضان بوده‌ايم، اين مشكل از كجا آب می‌خورد؟
بزرگ‌ترين مشكل ما اين است كه سريال‌هايمان قصه و داستان قوی ندارند. سازمان صداوسيما سال‌هاست از اين كار دست برنداشته كه با يك سيناپس يا خلاصه داستان يا حتی يك طرح فيلمنامه كار توليد سريال را شروع مي‌كند و در بين كار هي داستان به فيلم اضافه می‌شود. اين كار باعث می‌شود قصه‌ها غلط و ضعيف از آب در بيايد. چه كسي هم بايد آن فيلمنامه بد و ضعيف را غير از من بازيگر اجرا كند؟! آن وقت است كه هی ما بازيگرها بايد بر سرمان بزنيم كه اين كار اشتباه است ولی نه گوش شنوايي و نه فرصتی براي اصلاح است.
اين مشكل را چه كسي بايد حل كند؟
صداوسيما نبايد تا فيلمنامه سريال كامل نشده دست به توليد سريال بزند. بايد داستان قوی انتخاب كند. بعد از داستان بايد «كَست» قوی چيده شود و بازيگران خوبی انتخاب كند و در نهايت كارگردان خوب كه نقش آشپز را دارد. متأسفانه چندين سال است كه قصه‌ها ضعيف، بازيگری ضعيف و سريال‌ها هم ضعيفند. نتيجه‌اش اين می‌شود كه بيننده‌ها كنترل تلويزيون را دست‌شان می‌گيرند و هی كانال‌ها را عوض می‌كنند.
سال گذشته مطرح شد كه سريال‌هاي ضعيف ماه رمضان باعث رونق سينما شده است، اين را قبول داريد؟
سينما مقوله‌اش فرق مي‌كند. آدم‌های خاصی سينما می‌روند و كاری به اين ندارند كه سريال تلويزيون خوب است يا بد است! موضوع فروش سينما چندان با تلويزيون تداخل پيدا نمی‌كند، چون كسانی كه سريال نگاه مي‌كنند معمولاً خانواده‌های معمولي هستند كه كارگر و خانه‌دار هستند و اگر يك خانواده چهار نفره بخواهند برای ديدن فيلم به سينما بروند و يك فيلم ساده را تماشا كنند حداقل مخارج‌شان با تنقلات و هزينه رفت و برگشت 100 هزار تومان می‌شود.
احتمالاً به خاطر هزينه‌هايش به سينما نمی‌روند، پس چكار می‌كنند؟
من به شما می‌گويم چكار می‌كنند، آنها به جای تماشای سريال‌های ضعيف تلويزيون، پای ماهواره مي‌نشينند.
57302