سعید قرایی- وقتی که موضوعی تبدیل به خط قرمز و یا تابو شود تا یک عمر عبور از آن و یا شکستنش با خود دغدغه‌های بزرگ می‌‌اورد... دغدغه‌هایی که حاشیه‌های ناشی از آن شاید ابعادش بسیار بزرگ‌تر از حد نرمال خود شود و ضررهای ناشی از آن به مراتب هزینه‌هایی گزاف برروی دست مخاطبانش بگذارد...
رقابت کردن و یا نکردن ورزشکاران ایرانی با حریفان اسرائیلی درست از همان تابوها و خط قرمزهای ورزش ایران شده است که کاملا یک موضوع سیاسی در عرصه‌ی ورزش ما می‌باشد که اتفاقا هزینه‌های بسیار گزافی را هم روی دست کشورما گذاشته است.
از محرومیت‌های طویل المدت ورزشکاران ایرانی و تیم‌های کشور که به واسطه‌ی عدم حضور برابر ورزشکاران اسرائیلی با محرومیت‌های چندین ساله روبرو شده‌اند تا هزینه‌هایی که شخص ورزشکاران و یا دستگاه ورزش کشور برای آماده‌سازی نفرات ملی‌پوش می‌پردازد تا با کسب مدال و افتخار،جبران شود اما چه بسا ورزشکار ایرانی در اوج آمادگی و شانس صدرصدی کسب مدال، به واسطه‌ی قرعه با حریف اسرائیلی برخورد می‌کند و طبق این تابوی ورزش کشور مجبور به خود مصدومیتی و کناره‌گیری از رقابت‌ها می‌شود.
روبرو نشدن ورزشکاران کشورها با یکدیگر در چند دهه‌ی گذشته به عنوان یک اعتراض سیاسی در جهان امری طبیعی بود و در دهه نود میلادی به خصوص به کرات شاهد این اتفاق می‌بودیم. در حال حاضر نیز هر از چند گاهی ورزشکاران کشورهای مختلف به واسطه‌ی بحث‌های سیاسی برابر هم قرار نمی‌گیرند مثل عدم رقابت ورزشکاران اماراتی با تیم قطری به واسطه‌ی مشکلات سیاسی اخیر دو کشور.
اما کمیته‌ی جهانی المپیک و همچنین فدراسیون‌های جهانی که بیشترین تلاش را برای دور نگه داشتن مسائل سیاسی و قومیتی ونژادی از رقابت‌های ورزشی انجام می‌دهند، در یک دهه‌ی اخیر، مجازات‌های سنگینی را برای کشاندن مسائل سیاسی از جمله عدم رقابت‌های ورزشکاران با یکدیگر به واسطه‌ی نگرش‌های سیاسی اعمال کرده‌اند که همواره ورزشکاران ایرانی از این قوانین متضرر شده‌اند.
هرچند رشته‌های تیمی پرطرفدار ایران مثل فوتبال، والیبال و یا کشتی در سال‌های اخیر با تیم‌های اسرائیلی در تورنمت‌های مهمی مثل المپیک برخورد نکرده‌اند تا این موضوع حساسیت جدی پیدا کند و برای این تابوی ضرر ده ورزش کشور فکر اساسی شود، اما ماجرای اخیر بازی مسعود شجاعی و احسان حاج‌صفی برابر تیم اسرائیلی، سرانجام سبب شد که در رابطه با این موضوع بحث‌های اساسی‌تری شود.
جدا از اینکه رقابت نکردن ورزشکاران ایرانی برابر تیم‌های اسرائیلی به واسطه‌ی مسائل سیاسی و اعتقادی موضوعی درست و یا غلط می‌باشد باید این نکته را مد نظر داشت که این اتفاق باعث از دست رفتن بسیاری از سرمایه‌های ورزشی ایران شده است... چه بسا در بسیاری از بازی های المپیک و جهانی، نه تنها استعدادهای بزرگ ورزش ایران شانس مدال خود را به واسطه‌ی این اتفاق از دست داده‌اند که به دلیل محرومیت و یا سرخوردگی از این اتفاق، در اوج آمادگی فنی و بدنی تا همیشه از صحنه‌ی رشته‌ی ورزشی خود کنار رفتند تا استعداد و سرمایه‌ی ورزش کشور به طور کامل سوزانده شود.
از سوی دیگر در زمانی که ورزشکار ایرانی مطابق قوانین مجبور به بازی برابر حریف اسرائیلی شده است، همانند اتفاقی که برای شجاعی و حاج‌صفی رخ داده است، فشارهای داخلی و موضع‌گیری‌های داخل کشور این سرمایه‌های ورزش کشور را با یک چالش بزرگ مواجه می‌کنند و این نشان می‌دهد تابوی عدم رقابت با حریفان اسرائیلی در حال تبدیل شدن به یک ضرر بزرگ برای ورزش کشور است...
چه بسا اگر فکری برای این موضوع نشود و روزی تیم ملی فوتبال ایران در یک رقابت بین‌المللی مثل جام جهانی با اسرائیل روبرو شود و این موضوع همچنان یک تابو بزرگ باشد، عدم رقابت با اسرائیل فقط و فقط نفع خود را به دشمنان ایران می‌رساند چراکه عدم رقابت با این تیم و پیامدهای آن مثل محرومیت برای تیم ملی فوتبال ما و یا رشته‌های پرطرفدار وپر مخاطب،می‌تواند تبعات داخلی زیاد و یک دو دستگی بزرگ نیز در کشور برجای بگذارد که کاملا باب میل همین دشمنان ایران است که موفق شدند با وجود تابوهای موجود در ورزش کشور، یک خودزنی بزرگ را به دست خودمان ایجاد کنند که کاملا مورد پسند آن‌هاست...
همین چندی پیش بود که یک تیم فوتبال کارگری به مسابقات جهانی کارگران رفت و به وضوح دیده شد که تیم اسرائیلی حاضر در این رقابت‌ها با زور لابی‌گری خود را حریف تیم کرمانی کرد چراکه می‌دانست با عدم رقابت تیم ایران با آن‌ها، می‌تواند ضرر هنگفتی را به این تیم ورزشی ایران وارد کند که متاسفانه تیم اسرائیلی در کار خود نیز کاملا موفق بود...
از همین رو به نظر می‌رسد در رابطه با مسئله رقابت ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی باید فکر اساسی شود و این تابو رفته رفته جای خود را به راهکاری عقلانی بدهد که علاوه بر حفظ اعتقادات سیاسی کشور، موجب از دست رفتن سرمایه‌های ورزشی کشور و دو دستگی آزار دهنده در کشور پیرامون این اتفاق نشود و با ضرری که ورزش ایران و به تبع آن کلیت کشور از بازی نکردن برابر رقیبان اسرائیلی می‌دهد، موجب شادی و احساس پیروزی برای آن‌ها نشود.
41258