سال 1994 که جام‌جهانی در آمریکا برگزار می‌شد، ایران جایی در میان تیم‌ها نداشت اما این بخت را پیدا کرد که محمد فنایی را به عنوان نماینده جامعه داوری و فوتبال ایران به فینال بفرستد. آن زمان کوبل داوری وجود نداشت و داوران و کمک‌داوران به صورت تیمی ارزیابی نمی‌شدند. محمد فنایی به عنوان یک کمک‌داور در کنار دیگر کمک‌ها ارزیابی شد و توانست راه به فینال بازی‌ها پیدا کند اما حسن کامرانی‌فر دومین کمک‌داور ایرانی حاضر در جام‌جهانی که اتفاقاً او هم در غیاب تیم‌‌ملی به جام‌جهانی رفته، این شانس را ندارد که به صورت انفرادی مورد ارزیابی قرار بگیرد. او با تیم عربستانی - ایرانی - اماراتی به آفریقای‌جنوبی رفته و کارش همراه با آنها آنالیز می‌شود.
اگر چه کار تیم داوری در بازی مکزیک و فرانسه کم‌نقص بود اما به نظر نمی‌رسد داور عربستانی و کمک‌داور اماراتی در حدی باشند که بتوانند این کوبل داوری را به دور بعد ببرند.
البته امیدواریم بلایی که بر سر دو کمک‌داور خوب فوتبال از پاراگوئه و الجزایر آمد و به دلیل ضعف تیم داوری‌شان آنها را از جام‌جهانی محروم کرد، بر سر کامرانی‌فر نیاید اما به نظر نمی‌رسد این تیم آن‌قدر قدرتمند عمل کند که ما کامرانی‌فر را در دور دوم یا بالاتر ببینیم.
کاری که کامرانی‌فر در بازی پنج‌شنبه‌شب کرد، یک کلاس تمام‌عیار برای داوری فوتبال در دنیا بود و تونی برایان رئیس کمیته داوران انگلیس گفت کارش حتماً در فیلم‌های آموزش داوری قرار می‌گیرد. همان‌طور که کمک‌داور اول بازی افتتاحیه جام‌جهانی کاری کرد که تا مدت‌ها حرفش بر سر زبانها بود. البته آن داور ازبک باید خوشحال باشد که داور وسط او روشن ایرماتوف است اما حسن کامرانی‌فر با آن همه هنر باید کارش با الغمدی عربستانی و المرزوقی اماراتی سنجیده شود.