این سخن، من را به یاد روز و روزگاری در دهۀ ٦٠ انداخت. در روزها و سال‌هایی که پُست‌ها به منزله مسئولیت و زیر بار سنگین رفتن قلمداد می‌شد و هر کسی حاضر نبود زیر بار سنگین برود. یادم هست آقای میرحسین موسوی نخست‌وزیر در معرفی آقای سعیدی‌کیا در مجلس برای تصدی وزارت راه عبارتی به این مضمون گفت که کسی حاضر به پذیرش مسئولیت‌های سنگین نیست، من با شمع گشته‌ام تا ایشان را یافته و به ایشان قبولانده ام که این مسئولیت را بپذیرند! اما در فاصله سه دهه چه بر سر ما آمده است که این همه اخلاق از دین، اعتقادات، انسانیت فاصله گرفته است.
فراوان شنیده‌ام و شنیده‌اید که پُست‌ها کدگذاری و قیمت‌گذاری شده و سرقفلی پیدا کرده اند! بجوییم و ببینیم کجا رفته است آن جمهوری اخلاق‌مداری که در پی تحقق آن بودیم! وقتی پُست‌ها ارزش مادی پیدا می‌کنند، هیچ پُست‌داری با علیک گفتن به سلام پُست‌دار پیشین، حاضر نمی‌شود پُست خود را به خطر بیاندازد.
آقای رئیس‌جمهور! شما که فقیه و اسلام‌شناس و عالم دینی و رئیس ملت هستید، در کنار بهبود فضای کسب و کار و اصلاح امور دستگاه ها، به طور مداوم، مدیران خود را به بایسته‌های اخلاقی متذکر باشید که البته پیشوای ششم ما فرموده است: «كونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَيرِ ألسِنَتِكُم» یعنی: بزرگي سراسر به گفتار نيست، دو صد گفته چون نیم کردار نیست.