روزنامه خبرورزشی نوشت: منصوریان قافیه را باخت و با جمع کردن استقلالی‌ها در دایره زمین به آن‌ها یواشکی گفت نظرشان در مورد استعفا چیست؟ طبیعی است که بازیکن در این‌گونه مواقع به سرمربی‌‌اش می‌گوید ای آقا استعفا چیه؟ ما همه پشت شما هستیم! منصوریان به سمت سکوهایی رفت که او را تشویق می‌کردند و سپس از ورزشگاه بیرون رفت. او را در کنفرانس خبری هم ندیدیم تا اینکه شنیدیم بازیکنان در اینستاگرام از او حمایت کردند.
حالا یک سؤال؛ آیا استقلال در اینستاگرام و فضای مجازی بازی می‌کند یا در زمین فوتبال به میدان می‌رود؟ در اینستاگرام چیزی برای استقلال عوض نمی‌شود. با این همه منصوریان مربی خوش‌شانس و خوش‌اقبالی است که در شرایط فعلی در استقلال آلترناتیو ندارد.
منصوریان حتی یک مربی استقلالی را مقابل خود نمی‌بیند. منصور پورحیدری و ناصر حجازی که یک زمانی روی نیمکت استقلال تعیین‌کننده بوده‌اند از دنیا رفته‌اند.
قلعه‌نویی که همیشه یک پای نیمکت مربیگری است خودش تیم دارد و اصفهان را نمی‌تواند رها کند.
جواد زرینچه و صمد مرفاوی در استقلال سوخته‌اند؛ مجید نامجومطلق هرگز روی نیمکت استقلال امتحان نشده و ظاهراً قرار نیست شانسی به او داده شود.
می‌ماند گزینه خارجی؛ کدام عقل سلیمی حکم می‌کند سرمربی خارجی در این شرایط به استقلال بیاید؟ تیم را یک نفر دیگر بسته و ۵ هفته از رقابت‌های لیگ برتر گذشته است. چگونه می‌شود این همه هزینه به باشگاه تحمیل کرد و توقع نتیجه‌‌گیری از مربی خارجی داشت؟
توپ در زمین هیئت‌مدیره منفعل باشگاه است و آن‌ها قرار است تصمیم بگیرند اما چه تصمیمی؟ منصوریان را نگه دارند هیچ تضمینی برای تعویض این روند نیست و اگر مربی دیگری را جانشین او کنند باز هم نمی‌شود درباره آینده به قضاوت نشست.
بعید به نظر می‌رسد این هیئت‌مدیره و اعضایش دل و جگر تغییر و دگرگونی در روند کنونی را داشته باشند. آن‌ها با منصوریان ادامه می‌دهند و یک یا دو بازی دیگر به او فرصت خواهند داد.
همه چیز به آینده‌ای نامعلوم حواله داده می‌شود؛ بلکه استقلال با یک یا دو برد از مخمصه خلاص شود. اگر هم نشد و اوضاع بدتر شد خدا بزرگ است؛ خلاصه یک چیزی می‌شود.
43503