کشور از هر نظری بود اوکی
ناگهان یک دفه(!) برجام رسید
بعدِ برجام کسی در اینجا
دلِ باز و لب پر خنده ندید
همه جا امن و امان بود و قشنگ
غرق شور و هیجان آبادی
بعدِ برجام کجا رفت خدا؟
آن همه شورو نشاط و شادی!
فی المثل گوجه در آن دوره خوب
شاخص مبحث ارزانی بود
نه فقط گوجه که در آن دوران
مملکت غرقِ فراوانی بود
از گرانی سخنی می گفتی
شک ندارم به تو می خندیدند
مردم از شدت میزان رفاه
فارغ از مشغله می رقصیدند
بین مردم تو اگر می گشتی
یک نفر مساله کار نداشت
همه از شغل و درآمد راضی
هیچ کس قرض و طلبکار نداشت
مختلس های کلان، چاق و تپل
" خاوری" جزوی از آن لشکر بود
هر کسی بار خودش را می بست
هر که در هر طرف کشور بود
قیمت سکه به خاطر دارم
نیتِ کم شدن و کاهش داشت
جای آن ارزش تومان هر روز
میل افزودن و افزایش داشت
صدر اخبار فقط ما بودیم؛
که چه اوضاع قشنکی دارید
دائماَ صحبت از این مساله بود؛
که عجب شهر فرنگی دارید!
هر چه تحریم به ما می بستند
در عوض زندگی آسان می شد
جالب اینجاست که آن فرصت، باز
بهر یک عده چقد(!) نان می شد
حرفی از حمله و تهدید نبود
هیچ کس زَهره این کار نداشت
ما مدیریت دنیا کردیم
هیچ کس جرأت انکار نداشت!
ای خدا نگذرد از آن کس که
رفت و برجام برامان آوُرد
روزگار خوش ما را پاشید
لذت زندگی ما را بُرد...!
مجید مرسلی
6060