به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، گالری تم این روزها میزبان نمایشگاه گروهی آثار عکاسان جوان با عنوان «اِربِن» است.
در این نمایشگاه که کیارنگ علایی آن را گردآوری کرده است، آثاری از حمید دلدار، امیر مبارکی، میلاد اصفهانی، آیدا خودنیا، مهدی دستمزد، بهنوش رفیع‌زاده، سیدحمیدرضا سادات فاطمی، الهه سالاران، شادی شوریده، مهلا عربی خوان، کاظم غلامی، فاطمه فخاریان، فاطمه قاسمی نژاد، سجاد مصلی، صالحه موسوی، نیلوفر موسوی و مژده یونس مهاجر به تماشا گذاشته شده است.
در این پروژه، ۴۶ تک عکس و یک مجموعه عکس در ابعاد ۳۰×۴۵ و ۷۰×۱۰۵ سانتی‌متر به نمایش گذاشته شده است.
کیارنگ علایی درباره چگونگی شکل گیری این نمایشگاه و انتخاب شهر مشهد به خبرآنلاین گفت: «عکاسی شهری بیشتر به این دلیل کار شد که این دسته‌بندی موضوعی است که در یکی دو دهه اخیر بیشتر مطرح شده است و هویت خودش را باز تعریف کرده و به عنوان یک شکل عکاسی مستند اجتماعی یا خیابانی قد علم کرده است. ما هم سعی کردیم بچه‌ها را به آزمون بکشیم. برای ایجاد احساس به زادگاه و ریشه شهر مشهد را انتخاب کردیم، همچنین از حضور عکس آرشیوی و از قبل گرفته شده پرهیز کنیم و به خاطر موقعیت خاص جغرافیایی اقلیمی مشهد بود که همیشه جذابیت‌های خاصی را به همراه دارد، این شهر را انتخاب کردیم.»
او درباره نحوه نگاهی که تغییر و دگرگونی شهر مشهد در آثار وجود دارد توضیح داد: «نوع نمایش‌گردانی و انتخاب عکس‌ها به بچه‌ها خط و جهت می‌داد و در واقع هدف ما این بود که نگاه معاصری به مشهد داشته باشیم، به طور کلی اسلوبی که در نظر گرفتم این بود که مجموعه به گونه‌ای باشد که مورد استفاده شهرداری یا بولتن‌های شهری قرار نگیرد. شهر مشهد تقریبا در این چند سال اخیر پوست اندازی شدیدی داشته است، وضعیت بلاتکلیفی که بافت سنتی شهر دارد و گذر از سنت به مدرنیته یکی از موضوعاتی است که در عکاسی شهری نمایان می‌شود.»
علایی افزود: «یکی از تفاوت‌های عکاسی شهری و خیابانی این است که تابع لحظه نیستیم و اتمسفر رو بیشتر می‌توانیم نشان دهیم، وجه تمایزهای آن همین المان‌های شهری است. همچنین تراکم سازی شدیدی که در معماری شهر ایجاد شده است بیانگر تنزل منزلت انسانی است.»
این هنرمند درباره انتخاب نام نمایشگاه گفت: «از همان زمانی که شروع به کار کردیم در نظر داشتیم با استفاده از نام همین گونه از عکاسی توجه مخاطب را به این حوزه جلب کنیم زیرا که کمتر به گوش رسیده و در تقابل دائم با عکاسی روستایی است و بتواند مخاطب را با نمایشگاه و سبکی که دنبال شده آشنا کند.»
او درباره گسترش این پروژه در سایر شهرها بیان کرد: «چون گروهی هستیم که روی پای خود ایستاده‌ایم و مانند هر نمایشگاه دانشجویی و هنرجویی اسپانسری نداشتیم بعید می‌دانم که بتوانیم این تجربه را در شهرهای دیگر ادامه دهیم، لزوم برگزاری نمایشگاه‌های گروهی این است که هنرمند نیروی دوباره بگیرد و با مشاهده واکنش‌ها و نظرات پیشرفت کرده و به جایی برسد که نمایشگاه انفرادی برگزار کند.»
علایی درباره برگزاری نمایشگاه در مشهد و بازخوردهای مخاطبان گفت: «این نمایشگاه از اول مهرماه در نگارخانه فردوسی برگزار می‌شود و بازخوردهای خیلی خوبی هم داشته است و عکاسان بزرگ کشور در افتتاحیه حضور داشتند و آنچه من دریافت کردم یک بازخورد خوب و مثبت داشت.»
او همچنین درباره تاثیر این گونه نمایشگاه‌ها در شکوفایی استعداد جوانان توضیح داد: «عوامل متعددی می‌تواند یک جوان را در جامعه هنری امروز به رکود بکشاند، جمعی از جوانان خودشان را با نمایشگاه می‌سنجند که شمشیر دو لبه است هم موفقیت دارد و هم شکست و بخش دوم می‌تواند بسیار بازخورنده باشد. نمایشگاه گروهی یک زمینه رقابت سالم ایجاد می‌کند تا هنرمند جوان با شیوه حرفه‌ای برگزاری نمایشگاه آشنا شود و زوایای خاموش روحش را هم پیدا کرده و عرضه کند.»
علایی درباره پروژه آینده خود هم بیان کرد: «در ماه اکتبریک نمایشگاه انفرادی در شهر هانوفر آلمان دارم و پروژه جدیدم را حدود سه هفته به نمایش می‌گذارم که ادامه پروژه سال گذشته‌ام درباره گیلان است.»
58243