بنده در برخی دلنوشته‌هایم امور تعجب‌زا را گزارش دادم و عده‌ای نیز بر این امور تعجب‌زا، تعجب کردند و حمله‌ور شدند. امیدوارم این افراد قبل از حملات و هجمه‌هایشان به تعجبی که می‌خواهم عرض کنم، تأمل نمایند.
اما تعجب اخیرم نسبت به گفته یکی از اندیشوران معاصر است که گفتند: «من معتقدم دین بودا به سه دلیل حائز خصلت و استعداد جهانی شدن است: یکی اینکه بودا تنها بنیانگذار دین و مذهب است که از ما اطاعت بی‌چون و چرا نمی‌خواهد ... دوم اینکه آیین بودا کم شریعت‌ترین دین است، به طوری که بیش از هر مذهب دیگر به باطن اهمیت می‌دهد، نه به ظاهر ما ... و جهت سوم اینکه دین بودا از اول گفته است من برای درد و رنج‌های بشر آمده‌ام و این دین، تنها دینی است که این را می گوید ... هیچ دینی نیست که مثل آیین بودا تمام بخش‌هایش راجع به درد و رنج باشد». (گزارش گفت‌وگو، سال اول، شماره 1، ص 18).
اما تعجبم این است که چگونه این اندیشه‌ورز وقتی درباره اسلام سخن می‌گوید، اسلام یک و دو و سه را توصیف می‌کند، ولی بودای یک و دو و سه را معرفی نمی‌کند و شناخت خود از دین بودا را دین بودای یک می‌داند. پس این سؤال جدی است که چرا شناخت خود از بودا را به عنوان بودای دو توصیف و معرفی نمی‌کند و تعجب بیشتر این است که چرا درباره دین بودای سه که وضعیت کنونی میانمار است سخن قابل اعتنایی نمی‌گویند و این همه جنایت‌ها را با صدای بلند محکوم نمی‌کنند.
شاید گمانه این دسته از اندیشه‌ورزان این باشد که محکوم کردن جنایات میانمار و دفاع صریح از مظلومان در راستای نقد نظام جمهوری اسلامی از این جنایت‌ها باشد و در راستا بودن روشنفکری با جمهوری اسلامی ناصواب است، هر چند برای دفاع از عدالت و مظلوم باشد.
توجه به این نکته لازم است که حادثه میانمار تنها یک جنگ مذهبی نیست، بلکه جنگ مذهبی در پشت صحنه سیاست شیطانی استعمارگری است.