ماجرا از آنجایی شروع شد که پس از اعتراضات دی‌ماه سال ۹۵، گروهی از دانشجویان دانشگاه تهران و دیگر دانشگاه‌ها در متن اعتراضات بازداشت شدند و پس از آزادی، احکام سنگینی را دریافت کردند. برای مثال دانشجویی در دانشگاه تهران که متولد سال ۱۳۷۵ است و ۹ سال حکم بازداشت دریافت کرده است. درست یا غلط دانشجویان دانشگاه تهران از روزهای آخر سال گذشته تا امروز نسبت به سنگینی این احکام معترض شدند تا این هفته که پس از تشیع جنازه دکتر محمدامین قانعی راد در دانشگاه تهران و انجمن جامعه شناسی ایران، اعتراضات خود را علنی‌تر کردند و عنوان کردند در صورت بی‌توجهی به اعتراضات، امتحانات ترم را تحریم می‌کنند و در جلسات امتحان حاضر نمی‌شوند. (شرح کامل را اینجا بخوایند )
اعتراضات دانشجویی و تحرکات دانشجویان در حیات سیاسی ایران، طی سال‌های اخیر دلایل و ریشه‌های متعددی داشته، اما آنچه در این اعتراضات نادر و کم سابقه بوده (نه بی سابقه)، همراهی اساتید با دانشجویان است. در ماجرای اعتراضات دیروز دانشگاه تهران نیز گروهی از اساتید دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران که حدود ۲۰ نفر می‌شدند با دانشجویان همراه شدند و در اعتراضات آنها شرکت کردند.
ترکیب اساتید حاضر در این تحصن در نوع خود جالب بود. از سرپرست دانشکده تا سرپرست سابق وزارت علوم تا مدیرعامل کنونی خبرگزاری ایرنا، از یوسف اباذری تا مسئول نمایندگی نهاد رهبری در دانشکده علوم اجتماعی و چهره‌های نام‌آشنایی چون تقی آزاد ارمکی، محسنی تبریزی، مریم رفعت جاه و... . در واقع حضور اساتید در جمع دانشجویان و همراه شدن آنها با اعتراض دانشجویان، اعتراضات دیروز دانشگاه تهران را متفاوت از دیگر اعتراضات دانشجویی طی سال‌های اخیر کرد.
اصلا بیایید در بدترین حالت تصور کنید، طبق یک قضاوت سنتی و در بسیاری از موارد نادرست درباره تعجمات دانشجویی، ممکن باشد که دانشجویان احساسی رفتار کرده باشند و تجمعات نیز بر پایه همین قضاوت بنا شده باشد. با این احتمال هم حضور اساتید در جمع آنها علاوه بر رسمیتی که بر اعتراضات و قوت قلبی که دانشجویان می‌دهد، باعث می‌شود پختگی بیشتری در مطالبات بوجود بیاید و همزمان اعتراضات در راه مسالمت‌آمیز‌تر و مطالبه محور تری قرار گیرد. آنچه در دانشگاه تهران و در روز گذشته اتفاق افتاد تمرین اعتراض کردنی تاثیر گذار در محیط دانشگاه بود و همراهی اساتید با دانشجویان تصویری از شرافت بود، گروهی که نگران یار دبستانی خود بودند و معلمانی که همراه با شاگردان خود شدند.
اتفاقی که می‌توان امید داشت در دانشگاه‌های دیگر نیز سرایت کند، نه اینکه اساتید دانشگاه‌ها در تجمعات از این دست، ( فارغ از درست یا غلط بودن اعتراضات) از پنجره گروه‌های آموزشی دانشجویانی را مشاهده کنند و عافیت‌طلبی پیشه کنند و بتوانند مانند این اساتید که دیروز در جمع دانشجویان حاضر شدند، باشند: مهدی اعتمادی (سرپرست ریاست دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران)، یوسف اباذری، محمدرضا جوادی یگانه (رئیس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران)، حجت‌الاسلام فرج‌الله تازه‌کندی (نمایندگی نهاد رهبری در دانشکده علوم اجتماعی)، محمد توکل، مهدی منتظرقائم، موسی عنبری، روح‌الله نصرتی، هوشنگ نایبی، محسنی تبریزی، عبدالله بیچرانلو، تقی آزاد ارمکی، علیرضا دهقان، مریم رفعت‌جاه، زهره انواری، زهرا فرضی‌زاده، احمد فیروزآبادی، عبدحسین کلانتری، زهره انواری، سید ضیا هاشمی (ریاست ایرنا و سرپرست سابق وزارت علوم)
۴۲۴۲