همین یک نقص بخودی خود از ارزش این رسانه ملی می‌کاهد،هرچند در همه این چهار دهه چنین نبوده و بویژه در اوایل انقلاب و دوران جنگ و سازندگی نقش بسیار موثری داشت ولی حداقل بیش از دو دهه است که متولیان رسانه ملی بجای جلب اعتماد و رضایت قاطبه ملت،بیشتر سعی کرده‌اند مبلغ و تریبون یک جریان سیاسی خاص باشند که اتفاقا همواره در دست یابی به رای اکثریت مردم،توفیقی نداشته‌اند.
این ویژگی طبعا مخاطبین تلویزیون را دچار ریزش فراوانی کرده است و یکی از دلائل مهم روی آوردن آنها به رسانه‌های بیگانه و فضای مجازی است.
لزومی ندارد برای اثبات این مدعا خیلی تلاش کرد چون واقعیتی روشن و ملموس است و خود مسئولین این رسانه هم تلاشی برای پنهان کردن آن ندارند.مصادیق متعددی را می‌شود بویژه از مقاطع حساس سیاسی کشور و انتخابات ذکر کرد، از میزگردها و مدعوین آن، از گزینش خبرگان! و سخنرانان خاص، از تلاش مستمر برای تضعیف دولتی که منتخب اکثریت ملت است و....
در چند سال اخیر رسانه ملی به سختی و با صرف هزینه‌هایی هنگفت تلاش کرده تا از طریق بکارگیری چهره‌های مشهور دنیای هنر و استفاده از آنها برای اداره برنامه‌های سرگرم‌کننده یا مجری گری، افراد بیشتری را پای تلویزیون بنشاند ولی همین شیوه نیز اگر در مسیر سیاسی خاصی قرار گیرد،تجربه نشان داده است یا آن چهره هنری که حالا احساس مصونیت می‌کند از حد و حدود خود خارج شده و به تعیین تکلیف برای حکومت گران بپردازد و به قول معروف جوگیر شود...
توصیه ما به مسئولان این سازمان که از بیشترین درآمد و حاشیه امنیتی و کمترین نظارت و پاسخگویی برخوردار هستند، این است که این حق‌الناس عظیم را در اختیار همه ملت و خواسته‌های آنان و همچنین کلیه دستگاه‌ها و مسئولان قرار دهند و شیوه ناپسند تقسیم جامعه به خودی و غیر خودی که انتظار همیشگی انحصارطلبان از رسانه ملی می‌باشد را کنار بگذارند که در این حالت می‌توان برای چنین سالگردهایی حتی جشن مردمی و عمومی برگزار کرد و به این رسانه افتخار نمود. جوانان این مرز و بوم اگر قرار است آینده سازان کشور باشند باید برای نسل خود و دغدغه‌هایش در این صحنه عریض و طویل نقشی داشته باشند و استفاده از آنان گزینشی و شعاری نباشد و گرنه آنها نیز برخورد متقابل با رسانه ملی خود می‌کنند و این رسانه را برای تماشای چند مناسبت ورزشی کافی می‌دانند! و چنین رویکردی در رابطه با صداوسیمایی که قرار بود دانشگاه انسان‌سازی باشد، فاجعه است.
17302
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۳۹۷ - ۰۳:۵۰
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: می‌گویند این ایام تلویزیون در ایران 60 ساله می‌شود. بیست سالش که موضوع ما نیست ولی آنچه بیاد داریم بد یا خوب تمام و کمال در خدمت رژیم زمان خودش بود و آنچه در ابتدای سخن باید گفت این است که متاسفانه تلویزیون یا همان سیمای جمهوری اسلامی،در اختیار بخشی از نظام است و نه تمامیت آن.