علی جوادی
یکی از دو معاونی که گفته می‌شود خط قرمز رئیس‌جمهور برای انتقاد هستند، مدتهاست تحت فشار رسانه‌ای قرار گرفته و اگر احمدی‌نژاد برنده انتخابات 22 خرداد باشد، هیچ بعید نیست سمتی دیگر در کابینه دولت دهم بر عهده‌اش گذاشته شود. محمد علی‌آبادی حضورش در سازمان تربیت بدنی را با جنگی بزرگ با فدراسیون محمد دادکان شروع کرد تا خود را به ورزش کشور معرفی کند. رایزنی سازمان او با فیفا منجر به استقرار کمیته انتقالی در فدراسیون فوتبال شد. کمیته‌ای که سرانجام انتخابات فوتبال را برگزار کرد و نماینده‌ای در آن انتخابات رأی آورد که مورد تأیید نفر اول ورزش بود.
فردی که البته بعدها اختلافاتی اساسی با علی‌آبادی پیدا کرد. آنچه سازمان ورزش به عنوان اتهام از آن یاد می‌کند ظنی بود که رسانه‌ها و کارشناسان از دخالت علی‌آبادی در فدراسیون فوتبال به خصوص در انتخاب سرمربی تیم ملی داشتند. گمانی که در برنامه نوروزی 90 توسط علی کفاشیان به صورتی کاملاً هوشیارانه تأیید شد. علی‌آبادی البته دغدغه‌های دیگری هم داشت. او که به دلیل جایگاهش در کابینه و دوستی‌اش با رئیس قوه مجریه، بودجه عمرانی ورزش را چند برابر کرده بود و باید به پروژه‌های افتتاح شده افتخار می‌کرد، به دلیل ناقص بودن برخی از ورزشگاه‌ها و مشکلاتی که به خصوص در ورزشگاه‌های رشت و کاشان به وجود آمد، به شدت تحت انتقاد رسانه‌ای قرار گرفت و تلاش او برای به چشم آوردن دیگر ورزشگاه‌ها به دلیل آنکه تمامی پروژه‌ها را کاملاً استاندارد و به روز خوانده بود، به جایی نرسید. آخرین ماجرایی که می‌توان به رئیس سازمان ورزش نسبت داد، اختلافاتی است که او با رئیس سابق سازمان تربیت بدنی پیدا کرد.
رئیسی که الان مدیریت بر فدراسیون جهانی ورزش باستانی را برعهده دارد و فدراسیون ورزش‌های باستانی ایران را به عنوان مادر این ورزش زیرمجموعه خود نمی‌بیند. این دو نفر البته اختلافات بزرگتری هم دارند از جمله خصوصی کردن پرسپولیس و استقلال که سازمان تحت مدیریت مهرعلیزاده آن را به مرحله نهایی نزدیک کرد و معتقد است سازمان فعلی تا همین هفته اخیر که رئیس‌جمهور دستورش را صادر کرد، آن را به فراموشی سپرده بود. مسائل حاشیه‌ای ورزش جدا از اتفاقات داخل سازمان نبود و همه این مسائل، مشکلاتی را برای مدیریت آرام او در ورزش به وجود آورد تا همه از علی سعیدلو به عنوان جانشین آتی او در سازمان ورزش صحبت کنند.