شهرام ناظری که روز سه شنبه ازفرانسه به ایران بازگشته درباره اجرای برنامه در فرانسه به مهر گفت: سالها بود که می‌خواستم شاهنامه خوانی، کنم، اما جرأت نمی‌کردم چرا که استفاده ازاین اثر بزرگ حکیم طوس نیاز به تفکر و بینشی عمیق و برنامه حساب شده‌ای دارد به ویژه آنکه در 120 سال گذشته که موسیقی ایران ثبت و ضبط شده و به نوعی شکل گرفته است هیچ طرح و اثر جدی و زمینه‌ای از اجرای شاهنامه وجود نداشته و ندارد.
او به اجرای برنامه اخیرش به همراه فرزندش، حافظ و گروه در سالن«پلیه» اشاره کرد و گفت: من در این تالار که برای اولین بار به موسیقی شرق اختصاص یافته و سالن بسیار بزرگ و معتبری نیز هست تصمیم گرفتم قدم جدی را در زمینه شاهنامه خوانی بردارم و برایم بسیار جالب بود که بلافاصله این اجرا اعتماد به نفس خوبی به من داد و انگیزه‌ام را برای ادامه راه دو چندان کرد.
ناظری در ادامه با اشاره به اینکه موسیقی سنتی ما بیشتر حالت تغزلی پیدا کرده است افزود: به طور کلی موزیسین‌های ما روی منظومه‌های بلند حماسی و یا عرفانی از جمله آثاری چون شاهنامه حکیم طوس، منطق الطیرعطار، طوطی و بازرگان، پیر چنگی و. . . کارنکرده‌اند والبته باید پذیرفت که کار بر روی این منظومه‌ها که هیچ سابقه و الگویی هم در دست نیست کاربسیارسخت ومشکلی است.
در این برنامه حافظ ناظری رسماً از ساز جدید خود به نام «حافظ» (سه تار اصلاحی) بهره برداری کرده و پس از اجرای تکخوانی و تکنوازی شهرام ناظری در کنار دیگر نوازندگان از جمله سینا جهان آبادی (کمانچه)، حسین رضایی نیا (دف)، حسین ذهابی و سازهای کوبه‌ای (دف، دهل دمام) به اجرای قطعاًت شاهنامه خوانی پرداختند.