سروده‌ای از آیت‌الله لطف‌الله صافی‌‌‌‌گلپایگانی در خصوص ماه مبارک رمضان

در آمد بار دیگر ماه یزدان

 به فرّ و شوکت و فیض فراوان

صباح مکرمت گردید طالع

 منوّر شد جهان از طلعت آن

بهار توبه و آمرزش آمد

مه ایمان و عید حق پرستان


نسیم مغفرت هر سو وزان است

سحاب مرحمت باشد خروشان

مه روزه است و هنگام عبادت

خوشا حال نکوی روزه داران

در آ در مکتب «صوموا تصحوا»

که در آن می‎شود امراض درمان


هلا بر خود بنازید و ببالید

که ایزد را در این ماهید مهمان


الا ای معصیت کار گرفتار!

که از کردار خود هستی پشیمان


چرا بیگانه‎ای از درگه دوست؟

چرا حال تو زار است و پریشان؟


بنه تاریکی جهل و ضلالت

بیا در پرتو انوار قرآن


مپو زین پس ره شرّ و شقاوت

بیا اندر طریق خیر و احسان


مشو نومید از عفو خداوند

و گر هستی غریق بحر عصیان


بیا در مکتب «توبوا الی الله»

 ز قرآن آیه «لاتقنطوا» خوان


جهان را نور رحمت کرده روشن

منوّر شد ز اشراقش دل و جان


مبادا کفر این نعمت نمایید

که نعمت، سلب می‎گردد ز کفران


مبارک ماه و اوقات شریفی است

به لهو و بیهده ضایع مگردان


غنیمت دان دعا و عرض حاجات

 نماز و روزه و نیکی به اخوان


به خود آ ای گنه کار نگون حال!

رها کن رشته بیداد و طغیان


بیا با خالق خود آشنا شو

مرو زین بیش، اندر راه شیطان


خدایا! از کرم بر من ببخشای

به رویم باز کن ابواب عرفان


ز ما بر احمد(ص) و آلش تحیّات ف

روزان تا بود مهر درخشان


به نقل از دفتر اطلاع رسانی آیت الله صافی گلپایگانی

منبع: بدون منبع

برچسب‌ها