نتایج یک بررسی نشان داد: پرستاران بخشهای ویژه بیمارستانها، بیشتر در معرض فرسودگی شغلی هستند.
بر اساس نتایج این پژوهش پرستاران بخشهای ویژه نسبت به پرستاران بخشهای عمومی بیشتر در معرض ابتلا به فرسودگی شغلی هستند.
یافته های این پژوهش حاکیست اولین آسیب فرسودگی شغلی رنج بردن از فرسودگی بدنی و خستگی بیش از حد است و این افراد دچار علائمی از جمله سردرد، تهوع، کم‌خوابی و تغییرات در عادات غذایی هستند.
فرسودگی عاطفی، دومین آسیب جدی فرسودگی شغلی است که افراد مبتلا ، احساس درماندگی و عدم کارایی در شغل خود دارند. وجود نگرش‌های منفی نسبت به خود، شغل و سازمان، فرسودگی نگرشی است که با احساس پایین بودن پیشرفت و ترقی مشخص می‌شود.
بخش های ویژه محلی است که بیماران بدحال بستری می‌شوند و بیمار و خانواده اش معمولا دچار تنش فراوان بوده و در اکثر موارد مراحل انکار یا خشم را می‌گذرانند. این مسأله می تواند منجر به برخورد شدید بین پرسنل، بیمار و همراهان شود و از طرفی مسؤولیت‌پذیری بیشتر در بخشهای ویژه و بار کاری زیاد و استرس‌ها، اغلب می‌تواند بر پرسنل تاثیرگذار باشد.
بر اساس تحقیق فوق، فرسودگی شغلی یکی از مشکلات حرفه پرستاری است که باعث ازکار افتادگی، غیبت از کار، تغییر شغل و بازنشستگی زود هنگام افراد می‌شود.