به گزارش خبرآنلاین، این جملات بخشی از حرف‌های حمید فرخ‌نژاد در اختتامیه یازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم دفاع مقدس بود، جشنی که بالاخره بعد از دو جشن سینمایی «فجر» و «خانه سینما» فارغ‌التحصیل 41 ساله کارگردانی تئاتر از دانشگاه تهران را «دید» و برگزید.
فرهان «عروس آتش» که سال گذشته هوشنگ ستاری «به رنگ ارغوان» و دریاقلی «شب واقعه» بود و بازی‌های درخشانش با همان «ترش و شیرین» همیشگی نگاه‌های شیطنت‌آمیز و عصبانیت‌های دوست‌داشتنی، به باور اغلب اهالی سینما، او را شایسته دریافت سیمرغ کرده بود، کمی بدشانس است، و در بد زمانه‌ای با تغییر خط قطار فرهنگ در دوره انتخابات، کمی سیاسی شد.
خودش البته درباره جایزه نگرفتنش اعتقاد جالبی دارد: «شاید یک زمانی برای جایزه جشنواره بیشتر از امروز اهمیت قائل بودم. به هر حال هر بازیگری دوست دارد تحسین شود و برای بازی‌اش ارزش قائل شوند ولی الآن برایم فرق چندانی نمی‌کند. یک جورهایی به این بازی عادت کرده‌ام. گاهی با خودم فکر می‌کنم که آیا واقعاً تحسین چنین آدم‌هایی و جایزه چنین جشنواره‌‌هایی به این همه کشمکش و هیاهو می‌ارزد؟ تقریباً مطمئن شده‌ام که با خودم مشکل دارند، نه با بازی‌ام.»
حالا اما قاسم «ارتفاع پست» جمعه شب در تالار وحدت به خاطر بازی در فیلم‌های «دموکراسی تو روز روشن» و «شب واقعه» لوح تقدیر بهترین بازیگر مرد را از دست علی نصیریان گرفت اما جایزه‌اش را به خاطر یک خاطره اهدا کرد.
وقتی در بخش مستند جشنواره، جایزه اول به فیلم «روزی شبیه دیروز» به کارگردانی محسن قیصری اهدا شد، او هنگام دریافت این جایزه خاطره‌ای از غلامرضا رهبر تعریف کرد؛ خاطره‌ای که فرخ‌نژاد با شنیدنش متاثر شد و جایزه‌اش را اهدا کرد: «غلامرضا رهبر، در زمان جنگ برگ ماموریت نداشته در عمیلات کربلا 5 شهید می‌شود و به دلیل نداشتن این برگه شهید محسوب نمی‌شود اما به تازگی نام وی را به عنوان شهید درجه 2 مطرح کرده‌اند! فرزند این شهید روزی از از من پرسید شهید در جه دو یعنی چه؟»