هالینا پوشویاتوسکا از شاعران «زمان معاصر» لهستان با ترجمه‌ی مجموعه شعر «ای زندگی ترکم کنی می‌میرم» به قلم علیرضا دولتشاهی و ایوُنا نویسکا در ایران معرفی شده است. به گفته ایوُنا نویسکا، «ای زندگی ترکم کنی می‌میرم» گزینه شعرهای این شاعر است که از بین پنج مجموعه شعر «سرود بت‌پرستانه» (چاپ سال 1958 میلادی)، «امروز» (1963)، «چامه‌ای برای دستان» (1966) و دو مجموعه که بعد از مرگ شاعر چاپ شد، یعنی «خاطره دیگری» (1968) و «اشعار بازیافته» انتخاب و ترجمه شده است. این اثر دومین دفتر شعر به نام «شعر لهستان» در سری کتاب‌های انتشارات بال است و در آن، 55 شعر ارائه شده است.
این مترجم هالینا پوشویاتوسکا را جزو بهترین شاعران زن لهستان می‌داند و از او به عنوان هم‌ردیف برنده جایزه نوبل، ویسلاوا شیمبورسکا، که برای خواننده ایرانی بیگانه نیست، یاد می‌کند. مترجم سروده‌های هالینا پوشویاتوسکا در توضیحی درباره این شاعر لهستانی گفت: هالینا پوشویاتوسکا در سال 1935 در شهر چستوهووای لهستان به دنیا آمد. زمستان سال 1945 وقتی که جبهه جنگ دوم جهانی از شهر چشتوهووا داشت رد می‌شد، هالینا سرما خورد (آنژین گرفت) و به دلیل شرایط جنگ و نبود دارو، این آنژین به قلب هالینا منتقل شد و از این به بعد او مرض سخت قلبی داشت. به خاطر این مرض، اکثر زندگی شاعر در بیمارستان‌ها و استراحتگاه‌ها می‌گذشت. در استراحتگاه هم بود که هالینا با آدولف پوشویاتوسکی - عکاس و هنرمند جوان - آشنا شد. این دو در سال 1954 با همدیگر ازدواج کردند. آدولف زیباترین عکس‌ها را از هالینا گرفت و تابلو نقاشی همسر شاعرش را نیز کشید.
وی توضیح داد: آدولف همسر وی به دلیل بیماری قلبی بعد از دو سال زندگی زناشویی درگذشت و هالینا 21ساله بود که بیوه شد. به مدت سه سال در آمریکا در اسمیس کولج واقع در نورس هِمپتون آمریکا تحصیل کرد. بعد از برگشت به لهستان، در قدیمی‌ترین دانشگاه لهستان، یعنی دانشگاه یاگیه لونیان شهر کراکو رشته فلسفه خواند و برای دوره دکترا پذیرفته شد. به عنوان دانشجوی دکترا در دانشگاه خود تدریس هم می‌کرد. وضع قلب دوباره خیلی بد شد. هالینا بعد از دومین جراحی قلبی، در 11 اکتبر سال 1967 در شهر ورشو درگذشت.
نویسکا متذکر شد: هالینا اولین شعرش را در سن 21سالگی در روزنامه محلی به چاپ رساند. یک سال بعد، اولین مجموعه شعرش به نام «سرود بت‌پرستانه» را منتشر کرد که شاعران نامدار و منتقدین، از آن استقبال خوبی کردند. دفترهای دیگر شاعر که در طی حیاتش چاپ شد، «امروز» 1963 و «چامه‌ای برای دستان» 1966 است. در سال 1967 رمان کوتاه هالینا راجع به زندگی‌اش به نام «داستانی برای دوست» چاپ شد. وی عضو انجمن نویسندگان و شاعران لهستان بود.
این مترجم همچنین گفت: بعد از درگذشت هالینا، اشعار زیاد چاپ‌نشده او پیدا شد، به اضافه قصه‌ای برای کودکان، نمایشنامه‌ها و نامه‌هایش. در مجموع هالینا در طی زندگی 32ساله خود، بیش از 500 شعر سروده است. در سال 1997 مجموع آثار او در کراکو چاپ شد. هالینا جزو نسل شاعرانی بود که به نام نسل «زمان معاصر» در لهستان محسوب می‌شوند. شعرش قافیه ندارد و به قولی «شعر نو» است و از لحاظ سبک، لطیف است. موضوع اصلی شعرش، مرگ و عشق بود. با وجود این‌که مرگ همچنان در آستانه زندگی‌اش در کمین بود، هالینا به افسردگی تن نمی‌داد و ذوق زندگی و انرژی مثبت همچنان در او می‌جوشید. این برداشت عاشقانه از زندگی در شعرش نیز دیده می‌شود. به فلسفه علاقه داشت و این نوع فکر فلسفی در اشعارش نیز انعکاس پیدا کرده است. هالینا را می‌توان شاعر زن نیز دانست. در تعداد زیاد اشعارش، گوینده خود شاعر است. او راجع به زنانگی خود می‌سرود، راجع به احساسات خود و آرزوهای خود به عنوان یک زن.
مترجم شعرهای پوشویاتوسکا گفت: در سال 2007، 40 سال بعد از وفات شاعر، در خانه پدری‌اش، موزه هالینا پوشویاتوسکا تأسیس شد که مسئول آن، برادر کوچک هالیناست.