در دوقدمی خط پایان

علی جوادی: رکورددار 110 متر با مانع ایران وقتی پا به عرصه فوتبال گذاشت متوجه شد موانع موجود در این ورزش پررمز و راز آن طور که او با علم پریدن در ورزش آشنا بود، قابل عبور نیست.

مدیریت بی‌صدا و آرام این مدیر در بانک مرکزی جمهوری اسلامی در فوتبال شکلی دیگر به خود گرفت تا یکی از پرحاشیه‌ترین مدیران ورزش کشور شود.

او که مهرعلیزاده مدعی است یکی از مدیران با آبروی ورزش کشور بود و علی‌آبادی سعی کرد او را بی‌آبرو کند، در هیچ نقطه‌ای از منحنی پرفراز و فرود نمودار مدیریتی‌اش تا این حد تحت فشار قرار نداشت.

او که گفته می‌شد تنها برای گرم کردن تنور انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال وارد گود شده بود زمانی دریافت راهی برای عقبگرد ندارد که دانست علی‌آبادی از نظر فیفا با منع قانونی برای شرکت در این انتخابات روبه‌روست و این‌گونه شد که رئیس فدراسیون دو و میدانی که از زمان حضور علی‌آبادی در سازمان ورزش، کار در این سازمان و کمیته ملی المپیک را تجربه کرده بود، رئیس فدراسیون فوتبال شد.

مدیری که به دلیل مدرک کارشناسی ارشد تجارت بین‌الملل از دانشگاه ماستریخ هلند می‌توانست همچون سابق یکی از مدیران خبره نظام اقتصادی باشد، به این دلیل در فدراسیون فوتبال بد عمل کرد که متعلق به این فدراسیون نبود.
انتخابی که به اندازه انتخاب‌های او در فدراسیون فوتبال برای سرمربی تیم‌ملی بد بود.

اگرچه او در میانه‌های راه همکاری با سازمان تربیت بدنی اراده مدیریت مستقل را علنی و در برنامه نوروزی 90 از نبود لیوان اختیارات مدیریتی در دستش گلایه کرد؛ اما به هر حال او مدیر مورد علاقه سازمان بود که با نظر سازمان آمده بود و هر زمان که می‌خواست می‌توانست نباشد.

به این ترتیب زمانی که تیم ملی به جام جهانی نرسید، زمزمه‌‌های برکناری او شروع شد و طبق عادت باز هم این بار رسانه‌های نزدیک به دولت بودند که انتقاد از او را آغاز و جریان آن را تند کردند.

علی کفاشیان، مدیری که دوست دارد حتی جدی‌ترین جملات را هم با لبخندی ادا کند، این بار از نگاه سازمان ورزش به پایان خط رسیده است.