هنوز هم حقیقت را درک نکرده‌ایم

«اختلاف ما با کره همان ضربه‌ای بود که پارک در بازی با ما زد و ما به همان دلیل ناکام شدیم». این عبارت یا عباراتی که بدشانسی را بشود از آن تعبیر کرد، این روزها فراوان شنیده می‌شود و متأسفانه فقط یک معنا دارد: ما حتی از این سیلی محکم هم درس نگرفته‌ایم.

مشکل فوتبال ایران فقط آن ضربه‌ای نبود که پار‌ک در بازی با ایران زد. ما اگر هم آن ضربه به ثمر نمی‌نشست، تیرهایمان را جای دیگر به هدر داده بودیم. مشکل ما این است که هیچ کس نمی‌خواهد مشکل واقعی این فوتبال را بشناسد. درد ما از این است که دردمان را باور نمی‌کنیم. فوتبال‌ مدت‌هاست که علمی شده و ما هنوز آن را سنتی می‌شناسیم. هنوز فکر می‌کنیم اگر آن ضربه زده نمی‌شد فوتبال ما مترقی و بابرنامه و مدرن می‌شد. اتفاقا اگر گل دقیقه 81 کره جنوبی زده نمی‌شد ما هنوز بر این باور بودیم که فدراسیون فوتبال واقعاً بهترین فدراسیون فوتبال آسیاست.

 باور نمی‌کردیم که چون همه عناوین به کشورهای دیگر داده شد و فوتبال ایران باید سهمی از عناوین کنفدراسیون می‌داشت، این عنوان به ما داده شد. باور نمی‌کردیم که برنامه و قانون نداریم و این را بر سر انتخاب سرمربی تیم‌ملی نشان دادیم. نمی‌خواهیم بپذیریم که فوتبال ما همان زمانی که بر سر اختلافات شخصی و کوتاه نیامدن طرفین یک جنگ دو نفره به تعلیق رفت و همان زمانی که رئیس سازمان ورزش برای ریاست بر فدراسیون فوتبال پیشگام شد و نتوانست به خواسته‌اش برسد، رو به فترت گذاشت و از جام‌جهانی حذف شد. تیم‌ملی ما به همان دلیلی ناکام شد که تیم‌های باشگاهی‌مان در لیگ قهرمانان آسیا از میدان خارج شدند. فوتبال بی‌برنامه ایران که قانون را در کمتر دوره‌ای به رسمیت شناخته، باز هم نمی‌خواهد ایرادهای متعددش را باور کند.

ما حذف شدیم چون باید حذف می‌شدیم. این چیزی است که باید در بیانیه هیأت‌رئیسه فدراسیون فوتبال دیده می‌شد ولی نشد. آنها عذرخواهی کردند. فقط همین. برای آنکه بعدها گفته نشود فدراسیون عذرخواهی هم نکرد؛ اما در همین نامه عذرخواهی هم چیزی که نشانه شرمساری از مردم باشد دیده نمی‌شود. چرا فدراسیون فوتبال نمی‌خواهد باور کند که بی‌برنامگی‌هایش فوتبال ما را حذف کرد و در نامه‌اش می‌خواهد روی تعداد سفرهای تیم ملی و بازی‌های تدارکاتی تأکید کند؟ چرا فدراسیون فوتبال نمی‌خواهد نقش دخالت‌های سازمان ورزش را بیان یا حداقل باور کند تا به این ترتیب به شعور اهالی فوتبال احترام گذاشته باشد؟ فوتبال ما به جام‌جهانی نرسید چون نباید می‌رسید.

چون مدت‌هاست که فوتبال فقط به احترام فوتبال کلاه از سر برمی‌دارد نه نام‌هایی که در این ورزش مطرح می‌شوند که اگر غیر از این می‌بود، مصر به نیمه‌نهایی جام کنفدراسیون‌ها صعود نمی‌کرد و قهرمان جام جهانی از گروهش حذف نمی‌شد. ما آنقدر جسارت هم نداریم که مانند لیپی بگوییم شایسته صعود نبودیم.