مردی که در اوایل دهه 60، وقتی تلویزیون دوکاناله ایران مجموعا 20 ساعت هم در روز برنامه نداشت، دو مسابقه جذاب برگزار می کرد؛ "یک مسابقه، سی سوال" و" مسابقه و جدول". دو مسابقه ای که در کنار "نام‌ها و نشانه‌ها" با اجرای رضا معینی و "مسابقه علمی" که از شبکه 2 پخش می شد وبعدها "مسابقه هفته" با اجرای مرحوم منوچهر نوذری مجموعه‌ای از مسابقه‌های بسیار پربیننده، جذاب و آموزنده را تشکیل می‌دادند. نسل ما بسیاری از دانسته های دوران نوجوانی را از همین مسابقات پرمحتوا اما سرگرم کننده و پربیننده دارد که اتفاقا به رغم دشواری سوالات (البته با مقیاس آن روزها) و سختگیری‌های کارشناسان، از لحاظ فرم بسیار ساده و بی تکلف طراحی شده بودند و کارشناسان و طراحان سوال، هرکدام وزن علمی قابل توجهی داشتند و در حوزه تخصصی خود صاحب شهرت و اعتبار بودند. و یادم هست که به دلیل همین سادگی و کاربردی بودن، ماکتی از این مسابقات را در مدرسه‌مان هم به راه انداخته بودیم.
حالا البته مسابقات تلویزیونی محدود شده به کپیه دست چندمی از مسابقات خارجی که نهایتا باید به کله پا شدن آدم ها در حوض آب بخندیم و از این قبیل و یا مسابقاتی تشریفاتی و به غایت کم مایه که سوالات، در نهایت بی‌خاصیتی و ناشیگری طراحی می شوند و مجری به شرکت کنندگان کم سواد، راهنمایی‌های عجیب و غریب می کند تا حتماجواب‌ها داده شود و همه جایزه بگیرند و خلاصه دورهم باشیم. این مسابقات می آیند و می‌روند بی آنکه کسی حتی یک کلمه از آنها بیاموزد و یا کسی دانسته های خود را به واسطه آنها محک بزند.
باغی اما پس از این دو مسابقه، به‌طور مطلق "روزه تصویری" گرفت، دیگر در تلویزیون ظاهر نشد و از مصاحبه با نشریات و حتی خود تلویزیون پرهیز کرد تا تنها و تنها صدایش شنیده شود؛ صدایی که به گمانم مشهورترین صدای این مملکت است و حالا آگهی‌های بازرگانی بسیاری از کالاها و خدمات را جز با صدای باغی نمی‌توان تصور کرد. او در دوبله پرکار نبود اما چه کسی می‌تواند صدای او را در "کارآگاه کاستر"، "ارتش سری"، وحتی کارتون "فوتبالیست‌ها"، "نیک و نیکو"و فیلم "غازهای وحشی" که به جای راجرمور حرف زد فراموش کند؟ یا بابابرقی، سیاساکتی، داوود خطر و آقای ایمنی گاز مگر ازیاد رفتنی‌اند؟
او نمونه بارز آدم‌های موفقی است که به کاری که خوب بلدند احترام می‌گذارند و تلاششان را معطوف به همان حرفه می‌کنند و به بالاترین درجات حرفه شان هم دست می‌یابند. از این شاخه به‌آن شاخه نمی‌پرند و شهوت بیشتر دیده شدن ندارند. والا بی شک باغی هم می‌توانست با توجه به قابلیت هایش، در کنار کار صداپیشگی، یک مجری پرطرفدار یا یک بازیگر پرکار تلویزیون و سینما هم باشد. اما او یک صداپیشه خیلی موفق ماند و این را به همه چیز ترجیح داد.
کار ساده‌ای نیست اما او فروتنانه و با عزت نفس ازتمام حاشیه ها و جذابیت‌های شهرت صرفنظر کرد و با وقار و بزرگمنشی، عزلت گزید. او معتقد بود هرکس را برای کاری ساخته‌اند و او تنها برای گفتن متن تبلیغاتی آگهی‌های بازرگانی و دوبله و گاه نریشن مستند وگویندگی رادیو ساخته شده است و جزاینها، تا پایان عمر پیشنهاد هر فعالیت دیگری را رد کرد. حتی آخرین بار، سال‌گذشته، دعوت منصور ضابطیان را برای حضور در برنامه "نقره" رد کرد و آخرین فرصت برای حضور اوجلوی دوربین از دست رفت. حالا تنها یکی دو عکس از دوران میانسالی او در موتورهای جستجوی اینترنتی پیدا می‌شود. عکسهایی که در ادامه می‌بینید یادگار حضور باغی جوان در دو مسابقه تلویزیونی "یک مسابقه، سی سوال" و" مسابقه و جدول" است یعنی نزدیک به سی سال پیش. صدایش - صدای جوان، گوشنواز، منحصربه‌فرد و منعطفش - بی‌تردید درحافظه تاریخی مردم این سرزمین خواهد ماند. او مثل همیشه، حالاهم بخشی از خاطرات ماست. یادش گرامی.