نگاهی به کالاهای غیر ضروری/ واردات چینی از گلابی تا کروات

علی پاکزاد: وزیر اقتصاد و دارایی عنوان می کند که 85 درصد از کالاهای وارداتی کشور در زمره کالاهای سرمایه ای و واسطه ای قرار می گیرد و این در حالی است که تولید کنندگان داخلی از واردات بی رویطه کالاهای غیر ضروری مصرفی به شدت ناراحت هستند.

آمارها نشان می دهد در سال 88 میزان واردات کشور به رقمی معادل 66 میلیارد دلار رسیده است و در هشت ماهه نخست سال جاری نیز از مرز 37 میلیارد دلار عبور کرده است در حالی که در آبان ماه سال 88 میزان واردات در گمرکات کشور معادل 32 میلیارد دلار ثبت شده بود.

در این شرایط نگاهی به ترکیب کالاهای وارداتی از چین به عنوان برزگترین تامین کننده کالاهای وارداتی کشور نشان می دهد اقلام غیر ضروری فراوانی در مجموعه های وارداتی ذکر شده در امارهای گمرکی قابل شناسایی است که تقریبا تمامی انها در کشور تولید می شوند.

اقلامی که از گلابی گرفته تا کروات و پاپیون را شاملی می شود و ارقامی که طی هشت ماهه سال جاری به واردات این کالاها اختصاص پیدا کرده است تنها برای 102 ردیف تعرفه ای سر به 160 میلیون دلار می زند.

این اقلام اگرچه شاید در ترکیب سه میلیارد دلاری واردات کشورما از چین رقمی جرئی به نظر بیاید ولی زمانی که می توانیم با یک میلیون دلار از یک نوع کالا تعداد زیادی از واحدهای تولیدی کوچک در کشور از ورشکسته کرد می توان متوجه شد که این حجم واردات غیر مدیریت شده چه فاجعه ای می تواند ایجاد کند البته نباید فراموش کرد که بخش عمده ای از کالاهای وارداتی از چین از طریق کشورهایی مانند امارات به کشور وارد می شود و شاید بتوان گفت تنها امارهای وارداتی که مستقیم از چین ثبت می شود بخش کوچکی از واردات واقعی این کشور به ایران را نشان می دهد.

البته این به معنی ایجاد ممنوعیت برای واردات نیست بلکه باید به نوعی ترکیب تعرفه ها تنظیم شود که در برخی از گروههای کالایی مانند مبلمان و لوازم آشپزخانه شاهد حجم بالای واردات به کشور نباشیم و البته در مقابل سیاستهای حمایتی داخلی نیز به نوعی تنظیم شود که تولید کننده ملزم به افزایش کیفیت تولید باشد نه آنکه در دوره ای به عنوان حمایت با ممنوع کردن واردات محیط بازارهای داخلی را ایزوله کنیم و تولید کننده به حال خود رها شود تا هر کالایی با هر کیفیتی را به مصرف کننده بفروشد و بعد به ناگهان به یاد حمایت از مصرف کنندگان بی افتیم و تعرفه ها را در سطوحی قراردهیم که تولید کننده داخلی زیر بار واردات کمر خم کند و توان رقابت معقول را هم از دست بدهد.

نگاهی به ترکیب کالاهای وارداتی از کشور چین نشان می دهد تا چه حد دلارهای نفتی صرف وارداتی می شود که برای اقتصاد کشور مفید است و یا تا چه حدی شاهد هزینه شدن این دارایی های ملی در مسیرهای غیر ضروری هستیم.