رسول شقاقی: پس از افزایش قیمت بنزین به 700 تومان نه تنها اعتراضی به این افزایش قیمت بوجود نیامد حتی انتقاد جدی نیز دیده نشد. این می‌تواند به معنی تایید این برنامه باشد. «تایید» سوخت 700 تومانی البته به معنی پذیرش بی چون و چرا نیست. هم اینک انتقادات جدی از خودروسازان بابت قیمت خودروهای داخلی وجود دارد. شهروندان معتقدند خودروهای داخلی گران هستند و تعرفه واردات خودرو نیز باید به صفر برسد تا آنها همانطور که از بنزین با نرخ جهانی استفاده می‌کنند از خودروهایی با نرخ جهانی استفاده کنند. پس تا اینجا می‌توان در انتظار فشار افکار عمومی به خودروسازان برای کاهش تعرفه واردات شد.
در مقابل خودروسازان در جلسات تعرفه که در دولت و مجلس تشکیل خواهد شد موضوع نرخ ارز را پیش خواهند کشید که تثبیت آن باعث از دست دادن قدرت رقابتی در صادرات شده است. نرخ برابری دلار هم اینک هزار تومان است و در صورت آزاد شدن تا 2500 تومان نیز ممکن است بالا بیاید. خودروساز با این بهانه منطقی خواستار ادامه حمایت‌های تعرفه‌ای خواهد شد. البته آنها خود نیز می‌دانند برای این بهانه ایراداتی می‌توان گرفت از جمله آنکه در صورت آزاد شدن نرخ ارز بهای مواد اولیه، قطعات و تجهیزات وارداتی آنها افزایش بسیاری خواهد داشت که به معنی افزایش قیمت تمام شده است اما چون می‌دانند دولت نمی‌تواند به دلیل بار تورمی همزمان با اجرای قانون هدفمند شدن یارانه‌ها، نرخ ارز را آزاد کند آن را شرطی برای کاهش تعرفه واردات خواهند خواند.
علاوه بر اثرات تورمی اگر فقط به این موضوع اندیشیده شود که آزاد شدن نرخ ارز، قیمت‌های سوخت را هم که به قیمت فوب خلیج فارس باید برسد متاثر خواهد کرد به راحتی عدم اجرای آن را می‌توان دست کم تا پایان اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها پیش بینی کرد.
بنابراین مجلس قانع خواهد شد که باید همچنان با ابزاری به نام تعرفه از خوروسازان داخلی حمایت کند و با همین منطق نهایتا تغییری اندک خواهد داد تا از افکار عمومی نیز دلجویی کرده باشد. البته ممکن است بار دیگر بر قوانینی همچون ارتقای کیفی خودرو و یا حمایت از حقوق مصرف کننده تاکید کند که علی رغم قانون شدن، از اجرای آن جلوگیری شده است. بنابراین امسال تعرفه واردات خودرو تثبیت شده و یا کاهش جزئی خواهد داشت.
این نتیجه ناامید کننده برای مصرف کنندگان و مشتریان ایرانی چیزی بیشتر از یک انتقاد ساده خواهد داشت چرا که آنها با بنزین آزاد از ظلم خودروسازان خواهند گفت. آنها برعکس دولت که اشتغال زایی و موارد اینچنینی را در خودروسازان می‌بیند، جیب‌های خود را می‌نگرند که برای هر باک خودرو باید خالی شود.
نتیجه چه خواهد بود؟ تعرفه ثابت می‌ماند، بازار همچنان انحصاری است، میانگین مصرف خودروها یک و نیم تا دو برابر استاندارد جهانی است، استهلاک بالاست و خودروساز همچنان اشتغال زایی خود را به رخ می‌کشد.
این‌ها به معنی سقوط آزاد ارزش برند خودروسازان وطنی است. سقوطی که این بار نه به دلیل انتقاداتی که وجود دارد بلکه به خاطر ظلمی که مشتریان فکر می‌کنند به آنها می‌شود از شدت بیشتری برخوردار است. خودروساز اما همچنان دلخوش به تعرفه بالاست.
/32