قصد تحقیر و تخفیف آقای فروغی را ندارم. ایشان آدم موفقی است و همین که بدون طی کردن مقدمات به ناگاه سر از موخرات درآورده یعنی اتفاقا من و امثال من عمر بر سر خواندن و فهم اباطیل هدر داده‌ایم و راه درست همانی است که ایشان رفته و کار درست هم یقینا همان چیزی است که ایشان پیشتر از این انجام داده و بعد از این نیز انجام خواهد داد.
اگر کسی مستحق تحقیر و تخفیف باشد مائیم که مصداق تام و تمام خسره‌الدنیا و الآخره‌ایم. در حالی که آقای فروغی دست کم دنیای تضمین شده‌ای دارد و این‌طور که از ظواهر امر بر می‌آید، زیرک‌تر از آن است که در آن دنیا هم سرش بی‌کلاه بماند. با این‌حال ما آدم‌های ساده دل وقتی می‌بینیم آقای فروغی به دردسر افتاده و حتی در خانه خودش هم کسانی یافت می‌شوند که آرامش او را سلب کنند و از آخوند گرفته تا بازیگر روی آنتن زنده به طرف عادل فردوسی‌پور غش می‌کنند و حال مدیر جوان را می‌گیرند، دلمان به رحم می‌آید.
احتمالا فروغی با خودش می‌گوید چه نمک‌نشناس‌هایی هستند این‌هایی که در صدا و سیما حضور پیدا می‌کنند و به جای این‌که مدح و ثنای مدیران‌شان کنند زیر علم یک مجری مطرود سینه می‌زنند. این‌جاست که باید گفت: اخوی! باور کن رسانه همان پیام است. باور کن تلویزیون ظرفی نیست که هر مظروفی را داخلش بریزی و هر معجونی که دلت خواست عمل بیاوری و به خورد مخاطب دهی. ممکن است با خودت بگویی حق با من است و فردوسی‌پور خطاکاری است که باید به سزای اعمالش برسد! اما باور کن رسانه‌ای که مدیریتش را به تو واگذار کرده‌اند، مدرسه اخلاق نیست. تو هم معلم تربیت دینی نیستی. گرداندن یک شبکه تلویزیونی آن قدرها هم که تو فکر می‌کنی آسان نیست. به پیر به پیغمبر به حضرت عباس اصلا به هر چه تو معتقدی کار دشواری است. تو از آن‌جایی که همه چیز را با گوش اخلاق می‌شنوی گمان می‌کنی آخوند و بازیگر و روزنامه نگار اشتباه می‌کنند و یا با تو لج می‌کنند که طرف یک آدم خطاکار را می‌گیرند، در حالی که آن جایی که تو ایستاده‌ای همه چیز تعریف دیگری دارد. تو تا ملتفت نشوی رسانه اقتضائات خاص خودش را دارد و اصلا پروای اخلاق و زهد و شعارهای دهان پرکن را ندارد، راه به هیچ دهی نخواهی برد. و تازه کدام اخلاق و زهد؟ اخلاق و زهدی که فردوسی‌پور را تاب نمی‌آورد اما از دل آن قماربازی و کازینوی اسلامی سر برمی‌آورد؟
شما و امثال شما با دعوی تغییر رسانه بر سر کار می‌آیید اما از آن‌جا که با رسانه و ماهیت آن از اساس بیگانه‌اید و از دین و اخلاق هم درکی قشری‌گرایانه دارید کبائری مرتکب می‌شوید که هیچ زندیقی جرئت نزدیک شدن به آن‌ها را ندارد. بعید نیست اطرافیانت بگویند پس از این در انتخاب میهمانانت باید وسواس بیشتری به خرج دهی و یا اصلا بعد از این قید برنامه زنده را باید بزنی تا کابوس فردوسی‌پور رهایت کند. به حرف آن‌ها گوش مکن. آن‌ها حتی اگر مقرب‌ترین فرشتگان خدا باشند چیزی از رسانه نمی‌دانند.
۵۷۵۷