او محصول یک انقلاب توئیتری ، فیسبوکی یا آنچه برخی بهار عربی و یا برخی دیگر بیداری اسلامی می خوانندش به اریکه قدرت رسید. او جای نظامیانی را گرفت که دهه ها بر مردم مصر حکم رانی کرده بودند و برخی او را موسایی که بر جای فرعون نشست نامیدند.
حکومت مشروع دموکراتیک او اما بیش از یک سال دوام نیاورد و نظامیان بار دیگر و این بار به بهانه دفاع از حقوق مردمی که برعلیه او شوریده بودند وی را با کودتا برکنار کردند.
محمدمرسی رئیس جمهور ایده آلی نبود،اشتباهات زیادی کرد، سیاست داخلی و خارجی او قابل دفاع نبود،در زمانیکه اکثریت مردم را در حمایت از اسلامگرایان به پای صندوق آورد،امتحان بدی پس داد وآن را به نام اسلامگرایان نوشت، اما یک چیز قطعی است. مردم مصر بواسطه او برای یک بار،طعم دموکراسی را چشیدند، ولو گَس و نارس.