محمود حاج‌زمان: ارسال محموله به فضا کار پرهزینه‌ای است؛ اما گذشته از هزینه زیاد، بازدهی این کار به طرز وحشتناکی پایین است. بخش اعظم حجم و جرم موشک‌های متداول امروزی را سوخت آنها تشکیل می‌دهد، در نتیجه بار قابل حمل توسط آنها درصد کمی (معمولا زیر 10 درصد) از وزن کل موشک را شامل می‌شود. به همین دلیل دانشمندان مرکز تحقیقاتی گلن ناسا در اوهایو، به دنبال سیستم پیشرانش کاملا جدیدی هستند که برای قرار دادن محموله‌ها در مدار، از لیزر یا امواج مایکروویو استفاده می‌کند.
به گزارش پاپ‌ساینس، انجام چنین کاری، هزینه‌ها و خطرات فیزیکی استفاده از فضاپیماهای متداول را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد. موشک‌ها کمابیش از سوخت‌های هیدروکربنی استفاده می‌کنند که در قسمت پایینی آنها ذخیره شده است. اگر همه چیز به خوبی پیش برود، این سوخت در چندین مرحله مشتعل شده و موشک را به سمت آسمان پرتاب می‌کند. در فناوری جدید، لیزرها یا امواج مایکروویو زمینی، مبدل حرارتی نصب شده درون موشک را هدف می‌گیرند و به این ترتیب علاوه بر انرژی حاصل از مصرف سوخت، یک انرژی اضافه برای پیشرانش موشک فراهم می‌شود.
مبدل حرارتی باعث می‌شود که دمای سوخت داخل موشک به 3100 درجه سانتی‌گراد افزایش یابد، دمایی که به نحو موثری نیروی پیشرانش موشک را افزایش می‌دهد. اما این روش مانند آتش گرفتن سوخت در موشک‌های معمولی نیست، زیرا تنها باعث خروج هیدروژن از موشک می‌شود. همچنین استفاده از این روش مانع از انفجار مخزن سوخت موشک می‌شود.
نکته منفی فناوری جدید این است که این فناوری، برای محموله‌های کوچکی که وزن آنها حدود 100 کیلوگرم است بهینه‌سازی شده؛ با این وجود فناوری جدید قادر است با هزینه کمی، چندین موشک را در یک روز به مدار بفرستد. در نتیجه با استفاده از این فناوری می‌توان اجسام بزرگ‌تر را به صورت قطعه قطعه به مدار فرستاد و آنها را در فضا سرهم کرد. همچنین رویکرد محموله‌های کوچک این فناوری، برای بازار رو به رشد میکروماهواره‌ها و نانوماهواره‌ها بسیار ایده‌آل است.
50