شما باید دوپهلو صحبت کنید یعنی جوری که طرف مقابل نفهمد منظورتان چیست وقتی که نفهمید جوابش هم پرت و پلا میشود! داوران هم به کسی امتیاز میدهند که جوابش نه پرت باشد نه پلا! –توضیح: بلانسبت مناظرات، در مسابقات بوکس هم اول باید با ضرباتی از دو پهلوی سر، حریف را گیج کرد و بعد ضربه نهایی را وارد کرد!-
مهم نیست به روی گزاره مورد بحث چقدر تسلط دارید مهم این است که به طرف مقابل و ایضا داوران نشان دهید خیلی تسلط دارید هیچ چیز از رقیبی که فکر میکند شما خیلی بارتان است دست به عصاتر نمیشود اما چگونه میتوان رقیب و داوران را مجاب کرد که شما به موضوع اشراف همه جانبه دارید؟
1- ظاهری متناسب: درست است که سیرت زیبا از صورت زیبا یک سر و گردن بالاتر است اما دست آخر؛ همه ترجیح میدهند با آنجلینا جولی ازدواج کنند تا مادر ترزا ! لباس زیبا اگر نشان آدمیت نباشد حداقل نشان چیزهایی که به آدمیزاد مربوط میشود هست مثل سواد؛ ثروت و ... توجه داشته باشید عقل مردم به چشمشان است پس چه به لحاظ آرایش چهره و چه به لحاظ پوشش خودتان را روشنفکرنما کنید. ریش پروفسوری؛ سیبیل چخماقی ؛ شال بلند زرشکی؛ موهای بلند و ژولیده و چند نوع عینک طبی آویزان بر روی سینه همیشه برای آقایان کولاک کردهاند خانمها هم اگر حجابشان را رعایت کنند کافی است!
2- حرفهای قلمبه و سلمبه: مثل از جملات، کلمات و ضرب المثلهای انگلیسی؛ عربی و فرانسوی استفاده کنید. بسیار پیچیده حرف بزنید؛ شعرهایی که معانیشان غیرقابل فهم است را به شکل ربط و بیربط بخوانید! مردم کسانی را که از صحبتهایشان چیزی سردرنمیآورند؛ با سواد میدانند! حتی از اصطلاحاتی استفاده کنید که داوران را هم آچمز کند!
3- الگویی بنام مسئولان: مناظرات و سخنرانی مسئولان را سرلوحه قرار دهید. مثلا خیلی راحت دروغ بگویید خصوصا دروغ های بزرگ؛ سوال را با سوال جواب دهید طرفتان را با «بگم بگم» تهدید کنید. سوالاتی را که از شما پرسیده شده و جوابی برایشان ندارید با گفتن اینکه «سوال بسیار خوبی است و در وقت مناسب پاسخ آنرا خواهید داد» بپیچانید در آخر هم کمبود وقت را بهانه کنید و از پاسخ طفره بروید هر از گاهی با یک حرف و یا یک چیز مسخره (مثلا با نشان دادن یک اسباب بازی پرنده) رقیب تان را سورپرایز و غافگیرکنید! بیشتر دنبال نقطه ضعف و چزاندن حریف باشید تا قویتر کردن استدلالتان در بحث! هر چقدر بیشتر بتوانید رقیبتان را خیط کنید آنرا بهتر میتوانید در مناظره لوله کنید. هنگام صحبت رقبایتان لبخند معنیدار بزنید و هر از گاهی سرتان را به نشانه تاسف تکان دهید. در زمان صحبت تیم مقابل مرتبا چیزی را یادداشت کنید و چیزهای دیگری را درگوش یارتان بگویید اینطوری روحیه رقیبتان در سخنرانی تضعیف خواهد شد چون احساس میکند آماده یک جواب دندان شکن هستید! وقتی فهمیدید استدلالهایتان ضعیف است صدایتان را قوی کنید بعبارتی با شور و حرارت و پر هیجان احساسات را برانگیزید حتی با گریه مظلوم نمایی کنید. دارایی های تان را اعلام کنید سوابق و افتخارات مبارزاتی و علمی خود را به بهانه هایی به شکل غیرمستقیم عنوان کنید. افراد در زمان احساساتی شدن منطق سرشان نمیشود! لذا در چنین مواقعی هر چه میخواهید سرهم کنید و با اعتماد به نفس؛ هر چه میتوانید ببافید. تپق زدن یعنی شکست! اراجیفی که بدون وقفه و با فریاد گفته میشوند موثرتر از صحبتهایی هستند که به شکل منطقی اما با طمانینه بیان میشوند!
4- زبان بدن: حرکات شما نشانه داشتههای شماست از حرکات دست و سر استفاده کنید با دست به روی میز بکوبید و هر از گاهی مانند تندیس رودن دستتان را به زیر چانه برده و قیافه متفکرانه بگیرید. میتوانید دستهایتان را هم داخل موهایتان فرو کنید و چشم هایتان را بخارانید و خمیازههای الکی بکشید و با موبایل تان ور بروید!
همه اینها را گفتیم و در همین راستا دو مورد زیر را هم بعنوان حسن ختام داشته باشید:
الف- تاکنون سابقه نداشته؛ تیمی با بهترین استدلالها هم، بتواند تیم مقابلش را مجاب بکند این نشان میدهد که تیمها از قبل تصمیمشان را گرفتهاند و برای یادگیری و آشنایی با تجارب دیگران نیامدهاند! حال که قرار نیست تیمها به حرفهای همدیگر توجه کنند و تحت هیچ شرائطی هم نظرشان عوض نمیشود؛ پس بیخودی زور نزنید!
ب- داوران همیشه به تیمی امتیاز میدهند که نظراتشان به یکی از مخالفین و موافقین نزدیکتر است لذا اگر از قبل متوجه شدید عقاید داوران به کدام طرف غش میکند بیخود دست و پا نزنید چون اگر موافقتان باشند با بدترین ارائه به شما رای میدهند و اگر مخالفتان باشند با بهترین ارائه بازندهتان میکنند!
موفق باشید- باقی بقایتان!