منتظر«امام زمان(سلام خدا بر او)»
1- با همه- با همه- خوشرفتار باشه.
2- همه رو از خودش بهتر بدونه.
3- پیش از نهی از منکر دیگران، خودش رو دریابه.
4- نهی از منکر رو بعد از امر به معروف بذاره.
5- خونه و شهرش رو خونه و شهر یاران امام بدونه و آلوده نکنه.
6- دل به هیچ صدای دعوتی جز صدایی که آهنگ امامی داشته باشه خوش نکنه.
7- مصیبت سیدالشهدا رو هم حماسه بدونه هم مصیبت و به بهانه روشنفکری، گریستن برای امام رو ترک نکنه.
8- اگه داغی دید، بیتابی نکنه و به جای مُرده خودش برای شهیدان عاشورا گریه کنه.
9- به تشییع دوستان امام بره.
10- خدا اون روز رو نیاره که دلی رو بشکنه اما وقتی شکست، اگه آب دستشه بذاره زمین و دل طرف رو به دست بیاره.
11- اگه آدمای دیگه قدر خوبیش رو ندونستن، خوبی رو ترک نکنه.
12- اگه آدمای دیگه از بیسر و صداییش سوءاستفاده کردن و کلاه سرش گذاشتن، با یه لبخند رد بشه و یادش باشه که امام، همهچیز رو ثبت میکنه.
13- تا میتونه به دعوت زیارت، «نه» نگه.
14- بهخاطر ادای ملیگرایی یا به اسم«روشنفکر» و«امروزی» بودن، بچههاش رو از لذت داشتن یه اسم مذهبی محروم نکنه.
15- قبل از این که به یکی از«ایسم»های تازهوارد ایمان بیاره، به این فکر کنه که امام، میپسنده یا نه.
16- وقتی رئیس میشه، مجسم کنه که اگه امام بود، چه جوری به کارمنداش دستور میداد یا چه جور کارایی رو به اونا میسپرد.
17- موقع تصادف، لبخند بزنه، پوزش بخواد و طرف رو شرمنده کنه.
18- همهچیز رو خوب تحلیل کنه و زیرک باشه اما لازم نیست به روی آدما بیاره که نقشههاشون رو فهمیده.
19- وقتی میخوان ضایعش کنن، لازم نیست بذاره بشه اما لازم هم نیست که تندی کنه و شر راه بندازه.
20- درباره دینداری یا نداری هیچکس قضاوت نکنه.
21- به بهانه دوستی امام، احکام شرعی رو زیر پا نذاره.
22- ظاهر و باطنش معنوی باشه و بهخاطر دیگران، ظاهرش رو شبیه آدمای غریبه با امام نکنه.
23- فرزندش رو از خردسالی با دین و آداب دینی آشنا کنه و نذاره برای جوونی.
24- تحلیل سیاسی داشته باشه اما غرق سیاسیکاری نشه.
25- یادش باشه که همه تلخیا زود میگذرن و خوشیا هم دووم ندارن.
26- فکر نکنه اگه درجا جواب توهین یا بیمعرفتی کسی رو نده، کم آورده.
27- به مناسبتای مذهبی احترام بذاره و عزا و شهادت رو قاتی نکنه.
28- نذاره دیگران با دعوت و رفتارشون، گناهی کنن که به پای او نوشته بشه.
29- تا میتونه برای گناه دیگران، راه توبه باز کنه.
30- تا میتونه به آدما ثابت کنه که این روزا، فقط امامه که میتونه همه گرهها رو باز و رنج آدما رو کم کنه.
31- به دیگران نشون بده که آدمای منتظر، دلپذیرترین و خوشاخلاقترین آدمای زمینن.
32- کتابی رو نخونه، فیلمی رو نبینه که احوال معنویش رو خراب کنه.
33- روی غصهها تمرکز نکنه و با هر رخداد بد، به خودش سرکوفت نزنه که عجب آدم بدبختیه.
34- جز کنار امام و دردِ دل با امام، خوشبختی رو در جای دیگه جستجو نکنه.
35- همین که دید کسی فقط یه بار به اسم یا جلسه مربوط به امام، احترام گذاشت، چشمش رو رو به همه بدیای طرف ببنده.
36- مهمونای برنامهای رو که به اسم امام برگزار میشه، از مهمونای خونه خودش عزیزتر بدونه.
37- موقع صدقهدادن نقدی و از جیب، هرچی رو که به دستش اومد، ببخشه.
38- انقدر نبخشه که خودش گیر کنه و به سختی بیفته.
39- گمون نکنه همه پولدارا خوشبختن اما سعی کنه از راه حلال پولدار شه به اندازهای که همون رو هم خرج راه امام کنه.
40- تو زندگی و ارتباطش با رفقا گدابازی درنیاره و دست و دلباز باشه.
41- از خدا بخواد که امتحاناش رو نصیبش کنه و یاریش کنه که سرافراز باشه.
42- از شوخی، پیامک، لطیفه و تکیهکلام رکیک، بترسه... انقدر که فکر کنه ممکنه صداش به گوش امام برسه.
43- وقت گناه، حرف آدمایی رو که میگن:«یهشب، هزار شب نمیشه» جدی نگیره.
44- وقتی به دیدار مریضی میره، کوتاه بمونه و احوال مریضای همسایه رو هم بپرسه.
45- از خدا بخواد که هیچوقت تو روی پدر و مادرش نایسته.
46- زمین رو سرزمین امام بدونه و به آب و خاک همهجا و مردم بیآزار همهجای زمین، احترام بذاره.
47- برای همه آدمای مریض و گرفتار، جوری دعا کنه که انگار برای خودش دعا میکنه.
48- یهکمی شعر عاشقانه از شاعرای درست و حسابی حفظ کنه تا موقع دیدار امام، اگه نثرش کم اومد، نظمش کمکش کنه.
49- مطمئن نباشه که وقت، زیاد داره و حالا حالاها فرصت بهتر شدن داره.
50- از مرگ نترسه و بدونه که مرگ، یعنی دیدار مولا علی(سلام خدا نثار مولا).
51- تا میتونه گِرِه کار مردم رو باز کنه حتی اگه طرف، دشمنش باشه.
52- با کنایه هنرمندانه حرف بزنه اما متلک رو ترک کنه.
53- لازم نیست خودش رو نخود آش کنه اما لازمه که هرجا باری رو برای امام برداشتن، شونهش رو بده زیر بار.
54- فقط وقتی دلتنگ بشه و فریاد بزنه که چاهی مقابلش باشه.
55- به عزیزاش یاد بده که امام، از همه اونا عزیزتره.
56- برای جشنایی که به اسم امام و اجدادش برپا میشن سنگ تموم بذاره.
57- اگه فقط یهجا بشه با یه دست، چندتا هندونه برداشت، درِ همین خونه و وقت خدمت به امامه.
58- به همه هیئتا و پرچمایی که به اسم امام برپا شدهن، احترام بذاره.
59- هرجا کار میکنه، بیخیال آدما بشه و فکر کنه که فقط برای امام کار میکنه پس کم نذاره.
60- از دوکیلومتری پولای مشکوک و قراردادای اَلَکی رد بشه.
61- اگه خواست مَست بشه، دعاهای کُمیل و ابوحمزه و صحیفه سجادیه رو امتحان کنه.
62- نچسبه به ضریح و چاه جمکران و چیزایی که ممکنه یهروز خراب شن... اون هم وقتی که خود امام، از همهچیز به ما نزدیکتره.
63- با کنایههای معنوی، مدام به رخ این و اون نکشه که خودش به یاد امامه و دیگرون نیستن.
64- آدما رو دوست داشته باشه، زیاد... خیلی زیاد... اما مَحرَم و نامحرَم رو با این حرف قاتی نکنه و زندگی کسی رو به هم نریزه.
65- میشه آدم، کسی رو دوست داشته باشه و قاتلای مادر و پدر طرف رو هم دوست داشته باشه؟!
66- بهقدری پشت لجبازی، عذرخواهی کنه تا لجبازی از سرش بیفته.
67- تا میتونه به بچهها و بیش از همه به بچههای یتیم، خوبی کنه.
68- اگه کارگر برای خونهش گرفت، فکر کنه خواهر و برادر خودشن که دارن دولا- راست میشن و کار میکنن.
69- برای خودش و خونهش چیزایی رو نگیره که زندگیش رو شلوغ و موقع عبادت، حواسش رو پرت کنن.
70- بدونه قاعده زندگی اینه که هر کاری با دیگران کنه، سرِ خودش میآد.
71- کسی رو برای ازدواج انتخاب کنه که فردا، با گفتهشدن اسم امام و رفتن به جلسه، نگه:«تو هنوز گیر این حرفای خزی؟!»!
72- کاری کنه که همه، وقت گرفتاری، سپردن امانت، مشورت تو زندگی و خلاصه تو همهچیز، اول سراغ اون بیان... از بس که بهش اعتماد دارن.
73- بچهگیای رفتاری آدما رو با یه«عیب نداره» رد کنه و از هیشکی هیچی به دل نگیره... مثل امام.
74- وقتی میدونه امام عزاداره، یا خوشحاله، همپای امام باشه.
75- خودش رو با نذر و زیارت و هیئت و«خیریّه واکردن»، گول نزنه و پشت بندش، نماز و روزه و حجاب رو نذاره زیر پا!
76- اگه دستش به دست و تن نامحرم بخوره، سوسک نمیشه، رعد و برق هم نمیآد اما امام، چشمش رو با ناراحتی میبنده تا نبینه که دوستش، بیمعرفتی میکنه.
77- درباره امام، غیرت داشته باشه و نه با آدمای نفهمیده، با آدمایی که«فهمیده» توهین میکنن، رفاقت کنه و اونا رو به اشتباهشون برسونه.
78- یادش نره که توی خونه، محل کار، شب ازدواج، موقع دعوا، توی جلسه هیئت، سر کوچه و وقت مسافرت، امام، شاهد همه آدماست.
79- اگه همسر و فرزندش همراه معنویش نیستن، جوری به وظیفهش عمل کنه که به اونا سخت نگذره.
80- راست بگه حتی اگر به ضررش باشه.
81- دوستان امام رو حتی اگر به سلیقهش نیست از ته دل دوست داشته باشه.
82- تا میتونه درباره امام بخونه و برای دیگران تعریف کنه.
83- نماز امام زمان رو دستکم هفتهای یه روز بخونه.
84- همهروز، عربی یا فارسی برای ظهور امام دعا کنه.
85- دعای هفدهم صحیفه رو همهروز برای رهایی از وسوسه شیطون بخونه.
86- توی لطیفه گفتن و پیامک زدن و شوخیای دوستانه... یا حتی توی انتخاب اسم برای شخصیتای منفی آثار هنریش، مراقب احترام اسم بزرگان باشه.
87- بعد از چند سال که موفق شد و پروژهای، کاری، چیزی برای اهل بیت کرد، فکر نکنه کسی شده و مقامی مادی یا معنوی گرفته.
88- به بهانه کار برای امام، درباره همسر و فرزنداش کم نذاره.
89- وقتی رفت به زیارت، تصور کنه که اگه خود امام نشسته باشه، چیکار میکنه... معلومه که هیچوقت چنگ نمیزنه به سر و روی امام... یا بیش از اندازه محترمانه، به امام نزدیک نمیشه.
90- به دریا، کوه، جنگل و صحرا احترام بذاره و بدونه که همه اینا، دراختیار امامن.
91- جز در وقتایی که کارش مربوط میشه، یا حرفهش خدمتی اجتماعی و نیاز مردمه، شبا و روزای شهادت اهل بیت، کارش رو تعطیل کنه.
92- حتمی یه بار هم که شده، به زیارت قبور عتبات بره.
93- با امام رضا(سلام خدا بر او) رفیق باشه که جون امامش به امام هشتم بستهس.
94- با بوق، غلیظ کردن خبر بد،«نه»ای که برای گُنده کردن خودش میگه و خلاصه هیچ رقمه، تن کسی نلرزونه.
95- یواشیواش، همه زندگیش رو غرق شیوههای گوناگون خدمت به امام که... منظور از یواشیواش، دو- سه هفتهایه(!)
96- بیخودی سعی نکنه روی همهچیز زندگیش اسم امام رو بذاره یا همهکارش رو مربوط به امام جلوه بده.
97- مدام قیافه نگیره که امام رو میبینه و برای این و اون، نسخه«دیدار» و«تعیین موعد ظهور» نپیچه... اونایی که«اهل» باشن، دَمِدست نیستن.
98- یه رفیق باصفا پیدا کنه و ازش بخواد که مثل پلیسی منضبط، دقیق، بیتعارف و پیگیر، مراقبش باشه و اگه پاش رو روی خط قرمزای خدا و امامش گذاشت، گوشش رو بپیچونه.
99- اگر کسی درست یا اشتباه، عیبی رو بهش گفت، دستش رو هم ببوسه که برای سنجیدنش وقت گذاشته.
100- از راهش خسته نشه.
101- دلش برای آدمای گناهکار بسوزه و تلاش کنه که با مهربونی، اصلاحشون کنه.
102- درباره خودش و همسرش، مثل سیبزمینی، بیغیرت نباشه!
103- بدونه که ممکنه یکی از همین رهگذرا و همسایههای اطرافش، یکی از نزدیکای امامش باشه.
104- اگه مسئول کاری مالی یا اداریه، سندا و پروندهها رو بااحترام به دست طرفش بده.
105- همهجا و با همهکس، سلام رو فراموش نکنه.
106- اگه تلویزیون یا گیرنده ماهواره داره، شبکه و برنامهای رو انتخاب کنه که اگه امامش کنارش بود، انتخاب میکرد.
107- اگه همه بزرگای و الگوهای معنویش هم چپ کردن، یادش نره که امامش سرجاشه.
108- دستکم روزی 50 آیه از قرآن رو از طرف خودش و گذشتهگانش بخونه و به مادر و اجداد امامش هدیه کنه.
109- بیش از بقیه ماههای سال، ماه رمضون و مُحَرَّم، سر از پا نشناسه و بدونه که امامش چشمانتظار نشون دادن معرفتشه.
110- نماز شب رو مستمر بخونه.
111- زیارت عاشورا رو روزی یک بار بخونه.
112- از صلوات غفلت نکنه.
113- اگه به زیارت اجداد امام میره، از طرف امام زیارت کنه.
114- تلاش کنه برای آشنایی مردم با امام، به همهبهانه، کارِ تولیدی کنه.
115- منتظر نشه در جلسههایی که به اسم امامه، کاری رو بهش بسپرن، خودش تلاش کنه در همه جلسهها سهمی داشته باشه و بهترین سهم، بیشترین سهمه.
116- با دوستان امام، تندی نکنه و در مقابلشون زودرنج نباشه.
117- همهروز، حتی به اندازه چند تومن ساده، برای سلامتی امام صدقه بده.
118- همهجا که هست، نه به اندازه خواست اداره و صاحب کار، به اندازه خواست امام از خودش، کار کنه.
119- تا میتونه آدمای دیگه رو در خدمتی که به امام میکنه یا سمتی که بهش دادهن، شریک کنه.
120- دوستای قدیم رو به دوستای تازه نفروشه.
...
121- اول صبح، وسط روز و آخر شب، مدام به امام بگه که:«آقا!... من به یاد شمام، میشه بهم سری بزنین که مردم روزگار، خستهم کردهن».
122- عاشق باشه... تا میتونه عاشق باشه... یعنی آروم، غریب، دلشکسته اما لبخند به لب باشه و مدام به در نگاه کنه تا یهروز، امام از در بیاد.