این نویسنده زیست‌شناس آمریکایی قصد داشت به‌جهانیان هشدار دهد که وضعیت زمین به‌مراحل خطرناک نزدیک می‌شود. او می‌گفت که ما باید سبک زندگی خود را تغییر دهیم و اگر به‌همین شیوه ادامه دهیم، دیگر چیزی برای از دست دادن وجود نخواهد داشت، وضعیت زمین آنقدر نگران‌کننده می‌شود که نیاز است در سطح رهبران جهان به این موضوع پرداخته شود و کنفرانس استکهلم نیز به همین دلیل تشکیل شد و از آن زمان که روز جهانی زمین در 22 آوریل معرفی شد، خیلی از کشورها این روز را جدی نمی‌گرفتند.
دولت‌ها و رهبران کشورهای صنعتی معتقد بودند که ظرفیت زیستی کره‌زمین به همین راحتی‌ها به‌پایان نخواهد رسید. مرز تخطی زمین در سال 2019 به ماه اوت رسید، یعنی قبل از اینکه ماه هفتم میلادی به پایان برسد، جهانیان تولید یکساله کره‌زمین را مصرف کردند. این موضوع سبب شد که بسیاری از دانشمندان هشدار بدهند که ما با یک موج انقراض جدید روبه‌رو خواهیم شد و دنیا شرایطی را به‌عنوان فروپاشی تجربه خواهد کرد. امسال در حالی به‌پنجاهمین سالگرد روز جهانی زمین رسیدیم که پاندمی ویروس کووید-19، دنیا را فلج‌کرده و بزرگترین ضربه اقتصادی را به‌کسب‌وکارها زده است.
قیمت نفت به‌پایین‌ترین حدی که می‌شد تصور کرد رسید و حالا جهانیان می‌توانند بهتر درک کنند که آن ملاحظات طبیعی که برای کسب پول بیشتر در نظر نگرفتند، نه‌تنها با شیوع یک ویروس همه آنها را از دست داده‌اند، بلکه به ضرروزیان هنگفت نیز رسیده‌اند. اگر ما غره به‌توان مهندسی خود شویم و به‌قوانین حاکم به زمین توجه نکنیم، هیچ فعالیت اقتصادی و زیرساختی نمی‌تواند موثر باشد. در دو سه ماه اخیر و با شیوع ویروس کووید-19، کره‌زمین نفس عمیقی کشید و این شاید سبب شود که در جهان پساکرونا، بودجه‌هایی که به‌بخش‌های مختلف معطوف می‌شود، تغییر پیدا کند و یکی از مطالبات جدی مردم این باشد به‌جای صرف سالانه دوهزار میلیارد دلار برای ساخت سلاح‌های مخرب‌تر، آیا بهتر نیست که درصدی از این پول را صرف ارتقای سلامت، محیط‌زیست و بهبود کیفیت نظام‌های آموزش و پرورش کنیم؟
بشریت حالا با این پرسش روبه‌رو شده که اگر به جای جان ستاندن، روی جان بخشیدن سرمایه‌گذاری می‌کردیم، آیا دنیا از امنیت بیشتری برخوردار نبود؟ به نظر من پیامی که ما می‌توانیم در 22 آوریل 2020 درک کنیم و سزاوارانه در سوم اردیبهشت 1399 به‌استقبال روز جهانی زمین برویم، همین نکته است که باید پیمان ببندیم که در جهان پساکرونا، به‌نحوی زندگی فردی، گروهی و جهانی را سامان بدهیم که منجر به‌هتک‌حرمت به‌اکوسیستم کره‌زمین و زیست‌مندان گیاهی و جانوری آن نشود.
* کنشگر محیط‌زیست
* منتشر شده در روزنامه آرمان ملی | چهارشنبه سوم اردیبهشت ۹۹