چه خبر از عالم تئاتر و سینما؟ برای سال 90 چه برنامه‌هایی دارید؟
این نوید را به خودم داده بودم که سال 90، سال پر کاری برایم باشد، اما متاسفانه فعلا با درد و ناراحتی شروع شد. بعد از بهبود، با تئاتر و بعد از آن هم یک کار سینمایی را آماده خواهم کرد.
چه کاری را می‌خواهید روی صحنه ببرید؟
نمایشی را می‌خواهم روی صحنه ببرم که یک بار پیش از انقلاب روی صحنه رفته است و همیشه حرفش بوده که دوباره روی صحنه برود. نام آن «خاطرات و کابوس‌های یک جامه‌دار از زندگی و قتل میرزا تقی‌خان فراهانی» است که داستان زندگی و مرگ امیر کبیر از دید دلاک اوست.
سینما چطور؟
فیلمنامه «دختر کاپیتان» را نوشتم که اگر شرایط ساختش مهیا شود، قرار است زمستان جلوی دوربین ببرم. حدود کار در ذهنم مشخص است، بازیگرانم را هم تقریبا انتخاب کرده‌ام اما فعلا در موردش حرفی نمی‌زنم.
چرا با توجه به استقبالی که از دو فیلم قبلی‌تان به ویژه «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» شده، کمتر در سینما حضور دارید؟
مهم‌ترین دلیلش امکانات مالی است و عدم توجه مسئولان سینمایی به کار کردن کسانی مثل من. نمی‌توانم این علت را تفسیر کنم؛ وگرنه الان هفت فیلمنامه آماده دارم که می‌توانم بسازم‌شان. در واقع از زمانی که «ماهی‌ها...» را ساختم تا بعد که نوبت به «آقا یوسف» رسید هفت فیلمنامه نوشتم ولی امکانات برای ساخت فراهم نشد.
زمان اکران «آقا یوسف» مشخص شده است؟
هنور نه، این دست پخش کننده فیلم یعنی هدایت فیلم است.
نگاه‌تان به سینمای ایران در سالی که گذشت چیست؟
ارزیابی سینمای ایران در سالی که گذشت برایم سخت است. هنوز موقعیت خودم برای خودم مبهم و ناشناخته است و در وضعیت گنگی به سر می‌برم. بنابراین نمی‌توانم خیلی در مورد سینمای ایران صحبت کنم.
چه مشکلات و معضلاتی را در سینما پر رنگ‌تر از بقیه می‌بینید که در کار خود شما هم مانع ایجاد کرده‌اند؟
به لحاظ فراهم کردن شرایط ساخت و تولید فیلم مشکلات زیادی وجود دارد. مسئولانی که بودجه‌های فرهنگی دست‌شان است باید اولویت‌هایی قائل شوند. من می‌خواهم فیلم بسازم و تئاتر روی صحنه ببرم و در این زمینه آمادگی مطلق دارم ولی به در بسته می‌خورم.
52142