گستره فعالیتهای آموزشی و علمی وی بسیار وسیع و به لحاظ مبنایی، بسیار عمیق و ماناست. به تعبیر رهبری عزیز، یادگارهای علمی دکتر اژه ای سالها وسالها ماندگار است و جامعه علمی از آن سود می جوید. فعالیت گسترده و بسیار پرنفوذ ایشان درزمینه کشف و تربیت استعدادهای درخشان به لحاظ کمی و نیز کیفی در حدی بوده است که بنیان‌های محکم و ارزشمندی را در جهت اعتلای علم و آموزش بنا نهاده که ثمره آن را می توانیم در سمپاد و ظهور دهها فارغ التحصیل نخبه در تراز بین المللی ببینیم.
مشی معلمی دکتر اژه ای مشی پیامبرگونه و داشتن حس رسالت برای پرورش دانش آموزان و دانشجویانی متخصص و متعهد است. این‌گونه معلم‌ها، قبل از اینکه دغدغه خود را داشته باشند، ارتقاء دیگران دغدغه آنهاست. به همین دلیل فعالیت سطح بالای ایشان فقط درجهت کمک به گفتمان علمی بود بدون آنکه به خواهد برای خودش «رزومه سازی» کند. متاسفم بگویم که عادت خودگرایانه «تزیین رزومه» و تکثیر مقاله، نه تولید علم، امروزه سکه رایجی است که نوعی فردگرایی را در ساحت علم مطرح می سازد. اما دکتر اژه ای چنین عادتی نداشت؛ او وقف رشد علم برای نظام و آینده آن بود.
ایشان واجد افق و چشم انداز برای تربیت و آموزش کشور بود و می دانست که چه می کند و در این راه خستگی و کوچکترین درنگی هم نداشت. بدین جهت است که رهبر معظم انقلاب اسلامی عنوان «مجاهد خاموش» را به ایشان اطلاق کردند. او خاموش بود از آن جهت که حرکت بسیار وسیع و بنیادی خود را بدون تظاهر و حاشیه و نیز بدون تبرج ادامه می داد. عموما انسانهایی که آرمان مقدس و افق روشن الهی دارند، خالصانه عمل کرده و بیشتر از خود، دغدغه اعتلای جامعه اسلامی خود را دارند.
و نکته دیگر آنکه، شخصیت مرحوم اژه ای یک شخصیت همه جانبه و رشد یافته بود که ویژگی‌های زیادی را بدلیل جهد علمی و تهذیب نفس و سلوک معنوی در خود جمع کرده بود. به مصداق «و کل بعمل علی شاکلته»، و اینکه هرکسی براساس شاکله اش عمل می کند؛ رفتار و منش عالمانه ایشان، و نیز نجابت، تخصص، نشاط، تدین، مهربانی، مردم داری وی از شاکله ای منسجم و رشدیافته حکایت می کند.
روحش شاد و با ارواح اولیاء خدا قرین و محشور باشد.
* عضو هیات علمی دانشگاه تهران