جای تعجب بود که چطور همزمان با سفر دکتر نوبخت به استان گلستان (دوم و سوم تیرماه سال جاری) این عکس را ندیدم. برای دقایقی نگاهم روی مانیتور میخکوب شد. او در کسوت معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور پس از انعقاد تفاهم‌نامه مشترک این سازمان با بنیاد مسکن انقلاب اسلامی و کمیته امداد و سازمان بهریستی به منظور احداث بیش از 100 هزار مسکن محرومین در سراسر کشور، در تمامی سفرهای استانی خود پیگیر اجرای آن است. در تمامی سفرهای سال 98 مشغول کلنگ زنی ساخت این ابنیهها بود و در سال 99 و 1400 مشغول افتتاح و یا واگذاری آنها به ساکنینشان.
این عکس در یکی از همین خانههای واگذار شده به محرومین استان گلستان گرفته شده؛ زبان بدن اعضای حاضر در عکس را به دقت بنگرید. «نشستن دوزانو» معاون بالاترین مقام اجرایی کشور در منزل بانوی میانسالی که با پیراهنی ساده و در حالی که پایش را دراز کرده؛ معنایی جز احترام دارد؟ آن هم در حالی که در دو سوی او دو نفر در حال نگارش اظهاراتش هستند تا مطالبات آن بانو را پیگیری کنند. حتی گوش و چشم استاندار هم به اوست.
بی اختیار به یاد فرازی از نهج‌البلاغه افتادم که حضرت امیر خطاب به مالک اشتر فرموده بود «برای کسانی که به تو نیاز دارند، زمانی معین کن که در آن فارغ از هر کاری به آنان پردازی. در برابرشان فروتنی نمایی و بفرمای تا سپاهیان و یاران و نگهبانان و پاسپانان به یک سو شوند، تا سخنگویشان بی‌هراس و بی‌لکنت زبان سخن خویش بگوید. که من از رسول الله(صلی الله علیه و آله) بارها شنیدم که می‌گفت: پاک و آراسته نیست امتی که در آن امت، زیردست نتواند بدون لکنت زبان حق خود را از قوی دست بستاند.»
انتشار این عکس در این روزها که نفس عمر دولت دوازدهم به شماره افتاده، نه برای او مزیت محسوب میشود و نه برای بنده آورده‌ای خواهد داشت و نه حتی نسبتی با سخنان آخرین حضور رئیس دولت اصلاحات در دانشگاه دارد که گفته بود «انشاءالله بعد از من کسانی خواهند آمد که خوب عمل خواهند کرد.» فقط خواستم در تاریخ بماند! و البته از این دست عکس‌ها از او کم نیست.