سیروس مقدم که امسال با تله فیلم «زندگی خصوصی امیر » در جشنواره فیلم شهر حضور دارد، درباره دلایل توجه نکردن به شهر و بافت شهری در آثار تلویزیونی و همینطور سینمایی میگوید : « این موضوع در مرحله اول به راحت طلبی سازندگان این آثار برمی گردد. معمولا فیلمسازان ما راحت‌ترین فرم را برای کار انتخاب می‌کنند و من حتی دیده‌ام که‌گاه صحنه‌هایی را که باید در خیابان اتفاق بیفتد، به خاطر سختی کار به فضاهای داخلی آپارتمان تبدیل کرده‌اند. چون به هر حال کار کردن در کلانشهری مثل تهران با توجه به مشکلاتی مثل ترافیک، سر وصدا و ازدحام آدم‌ها سخت است و خیلی‌ها این سختی را به جان نمی‌خرند.»
به گفته اویکی دیگر از دلایل این است که اساسا در فیلمنامه‌های ما توجهی به بعد فرهنگی و زندگی شهر نشینی در کلانشهر‌ها وجود ندارد و اصلا موضوع و هدف قصه‌های ما این نیست.
مقدم میافزاید : « امروز هدف فیلمنامه‌ها فقط پشبرد قصه در فضای کمدی و درام است و کمتر به مسائل شهری که گریبانگیر ماست می‌پردازند. نمونه این مشکلات را شما در سریال «پایتخت» شاهد بودید؛ یعنی همین که آدم‌ها پایشان را به بیرون از خانه می‌گذارند، زندگی اجتماعی آن‌ها با همه مولفه‌های خاص خودش شروع می‌شود. من فکر می‌کنم باید موضوعات ما از فضای داخل خانه‌ها بیرون بیاید و به میان مردم کوچه و بازار برود و حوادث در دل شهر و جامعه اتفاق بیفتد. مساله سوم هم این است که باید چگونه زندگی کردن در شهر و رابطه آدم‌ها با شهر و خودشان برای فیلمسازان ما اهمیت پیدا کند. اگر این اهمیت درک بشود، شهر تهران پر از سوژه‌های مختلفی است که می‌تواند دستمایه آثار زیادی قرار بگیرد.»
5757