این داستان‌نویس که در کافه خبر حضور یافته بود، درباره جهان داستانی رمان «لب بر تیغ» گفت: «سناپور در این رمان جهان داستانی را با یکسری قراردادها و شمایل‌ها و آیکون‌های مشخص از سینمای پیش انقلاب وام گرفته است و با آن‌ها نسبت بینامتنی برقرار کرده. در دوره معاصر، عمده‌ترین برخوردی که با شکل‌های تثبیت شده، ژانرها و قالب‌های مالوف هنری انجام می‌شود این است که که آن جهان داستانی را تبدیل به پارودی می‌کنند و مضحکه‌ای از آن ایجاد می‌کنند. مثل کاری که تارانتینو در سینما با سنت فیلم‌های گانگستری کرد. او هم قواعد را به دقت می‌شناخت هم نشانه‌ها و قراردها را، بعد آن را وارونه و مضحکه کرد. به نظر نمی‌آید استراتژی آقای سناپور با جهان داستانی فیلم جاهلی این شیوه باشد؛ یعنی نیامده پارودی از یک فیلم فارسی و فضا جاهلی و چاقوکشی بسازد، بلکه آن‌ها را بازتولید کرده است. یعنی نشانه‌ها و عناصر را در همان جایی که از قبل بودند به کار می‌برد.»
او یادآور شد: «برخوردی که آقای سناپور به عنوان یک رمان‌نویس با جهان داستانی فیلم‌های جاهلی داشته منفعلانه است؛ یعنی نه به سبک داستان‌های پست مدرن آن‌ها را پارودی کرده و نه به سبک داستان مدرنیستی - که خود آقای سناپور به درستی مدعی آن هستند و تجربه‌های موفقی هم در این شیوه داشته‌اند - نیروهای اجتماعی و وضعیت‌ها را تدقیق نمی‌کند.»
متن کامل نشست نقد و بررسی رمان «لب برتیغ» را که با حضور حسین سناپور، امیرحسین خورشیدفر محمد یعقوبی برگزارشد، می‌توانید اینجا بخوانید.
57244