بهنوش خرم‌روز: یک دانه ماسه بسیار ساده است. اما وقتی دانه‌های ماسه در کنار هم در حجم انبوهی قرار می‌گیرند، به نحوی شگفت‌انگیز می‌توانند اشکال متنوعی بسازند. آن‌ها گاهی مانند ماده‌ای جامد، گاهی مانند یک مایع و گاهی همراه با باد مانند گاز رفتار می‌کنند. آن‌ها با جریان باد و آب شکل می‌گیرند و گاهی به صورت کانال‌ها، دره‌ها و دلتاها، سهم مهمی در جغرافیای زمین بازی می‌کنند.
دانه‌های ماسه از شکست صخره‌ها متولد می‌شوند. در ابتدا لبه‌های بسیار تیزی دارند، اما با گذشت زمان زاویه‌ها نرم‌تر می‌شوند. در بیابان‌ها گردترین دانه‌های ماسه پیدا می‌شوند که حاصل سال‌ها سایش به واسطه وزش باد است.
دانه‌های ماسه می‌توانند از جنس‌های مختلف و در ابعاد متنوع باشند. اغلب تپه‌های شنی طلایی‌رنگی که روی زمین وجود دارند، از جنس دی‌اکسیدسیلیکون به صورت کوارتز هستند. ماسه‌های سفید و درخشان از جنس سنگ لیمو یا سنگ گچ هستند. وجود مگنتیت یا ابسیدین باعث می‌شود رنگ ماسه تیره و رو به سیاه در آید. ماسه‌های سبزرنگ مقداری کلوریت گلاکونیت یا اولیوین دارند که پریدوت هم نامیده می‌شود. ماسه‌های حاوی آهن، در عمق خود رگه‌هایی از زرد، قرمز یا نارنجی دارند. در برخی سواحل، بقایای ساییده‌شده مرجان‌ها به ماسه‌ها جلوه‌ای صورتی رنگ می‌بخشد.
ماسه‌ها می‌توانند مناظری خیره‌کننده خلق کنند. وایرد برخی از این مناظر را انتخاب کرده که در گزارش تصویری خبرآنلاین می‌توانید آن‌ها را ببینید.
53272