با توجه به رسالت صداوسیما به عنوان دانشگاه عمومی و ملی در افزایش سطح فرهنگ اجتماعی و آموزش‌های عمومی به ویژه در زمینه مهارت‌های اجتماعی و زندگی و همینطور اطلاع‌رسانی و آموزش به خانواده‌ها در جهت تربیت و کنترل فرزندان متاسفانه تلویزیون به عنوان رسانه ملی در چند سال گذشته غیر از تولید چند برنامه مثل "شوک"، "مکث" و "چهل دقیقه بدون قضاوت" تلاش خاصی نکرده تا در زمینه پیشگیری برای خود جایگاهی تدارک ببیند.
متاسفانه علیرغم آموزش‌های منفی رفتاری توسط ماهواره‌ها به ویژه در زمینه گسترش و افزایش خشونت در فیلم‌ها و سریال‌های ماهواره‌ای تلویزیون خودمان نیز در این مسابقه عقب نمانده و با تهیه و نمایش فیلم‌ها و سریال‌های خارجی که پر از صحنه‌های خشن است، باعث افزایش خشونت در جامعه شده است.
با چند برنامه نیم ساعته یا یک ساعته نمی‌توان ادعای پیشگیری فرهنگی و اجتماعی کرد چراکه برنامه‌های خسته‌کننده‌ای که به صورت میزگرد تشکیل میشود نه تنها جاذبه‌ای برای تماشاچیان مخصوصا نوجوانان و جوانان ندارد بلکه آثار منفی رفتاری روی آنها میگذارد چرا که آموزش‌های مستقیم کمترین آثار را در پیشگیری دارند.
تا چند روز دیگر برنامه‌های ویژه ماه مبارک رمضان شروع میشود؛ سریال‌هایی که با هزینه‌های قابل توجه تهیه شده و از اولین قسمت آن می‌توان پایان سی‌امین قسمت را پیش‌بینی کرد. یک فرد گناهکار یا می میرد و در برزخ نیکوکار میشود یا بر اثر یک تصادف و رویداد با مفاهیم انسانی آشنا میشود. جوان اینترنتی ما شعورش خیلی بالاتر از این است که با این فیلم‌ها بخواهیم او را هدایت کنیم.
الان که در کوچکترین روستاها نیز بشقاب‌های ماهواره خودنمایی می‌کند، برنامه تلویزیون برای مقابله با ماهواره چیست؟ وقتی که رهبر معظم انقلاب از تلویزیون گله می‌کنند باید کارشناسان حاضر در تلویزیون که تعدادشان نیز کم نیست در برنامه‌های خود دوباره‌نگری کنند. این که تلویزیون راه‌های فرار از زندان را به صورت پیوسته نشان می‌دهد یا با تمسخر لهجه و یک قومیت می‌خواهد به زور تماشاچی را به خنده وادارد یا وجود این همه اسلحه و اسلحه کشی و آدم کشی در سریال‌ها چه آثاری می‌تواند داشته باشد؟
آیا می‌توان علیرغم این همه فیلم‌ها و سریال‌های خشن که به بهانه جذب تماشاچی نمایش داده می‌شوند امیدی به پیشگیری از جرم و جنایت داشت؟ آیا می‌توان برای برقراری و افزایش امنیت اجتماعی به برنامه‌های موجود تلویزیون دلخوش بود؟ سریال‌های فارسی به طور اکثریت قابل قبول و مثبت هستند هرچند که پایان بعضی از آنها مانند سریال نابرده رنج بسیار سطحی جمع بندی میشود اما باز همین سریال‌ها بهتر از کبری یازده و امثال آن است.
تلویزیون چه قدم‌هایی برای تبلیغ حجاب و افزایش فرهنگ عفاف برداشته است؟ فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی که بیشتر با هنر دوبله به تماشاچیان عرضه می‌شوند غیر از جرم و خشونت چه نتایجی می‌توانند داشته باشند؟
به عنوان یک پژوهشگر بیطرف ضمن عرض خسته نباشید به بسیاری از مدیران دلسوز و مخلص صداوسیما از گردانندگان اصلی این رسانه عاجزانه درخواست می‌کنم تا دیرتر از این نشده به فکر آرامش فکری جامعه باشند.