اخباری منتشر شد که آشوبگران لندن برای ارتباطات خود به مسنجر بلک بری (BBM) رو آورده‌اند تا به واسطه ویژگی‌های کدگذاری برنامه ارسال متن، یک گام از مقامات دولتی جلوتر باشند.
اعتراضات لندن، نخستین نمونه از تظاهرات گسترده نیست که شرکت‌کنندگان در آن از فناوری برای رسیدن به هدف خود استفاده می‌کنند. جنبش‌ها در مصر یا لیبی از دیگر مواردی بودند که از یوتیوب، توئیتر، فیس‌بوک و تلفن‌های همراه برای سازماندهی و ارتباط استفاده شد. اما این صفحات عمومی را به راحتی می‌توان ردگیری کرد و به همین دلیل، BBM ابزار حیاتی برای آشوبگران لندن محسوب می‌شود.
در همین حال، بعضی شرکت‌ها همچون RIM، تولیدکننده تلفن همراه قصد دارند با افشای اطلاعات به پلیس کمک کنند. علاوه بر این شرکت، گروه‌های گوگلی هم سازوکاری را برای شناسایی افراد خاطی تدارک دیده‌اند.
گروهی موسوم به "شناسایی چهره آشوبگران لندن" راه‌اندازی شده و اعضایش قصد دارند از فناوری شناسایی چهره برای پیدا کردن آشوبگران استفاده کنند.
از پایگاه‌های اینترنتی مانند Flickr، Tumblr و توئیتر هم برای شناسایی این افراد استفاده می‌شود.
گرچه شهروندان لندن تحت تاثیر خشونت‌های اخیر قرار گرفته‌اند، اما آیا آنها که از ظرفیت حقوقی برخوردار نیستند، حق دارند از این شیوه برای شناسایی مظنونان استفاده کنند؟
این شیوه استفاده از فناوری شناسایی به شدت خشم کاربران فیس بوک را هنگامی که این برنامه برای تگ‌گذاری روی عکس‌ها عرضه شد، برانگیخت. فناوری شناسایی چهره به طور کلی این بیم را برانگیخته که به سیستم جستجوی تصویری نزدیک می‌شویم که در آن می‌توانید از یک غریبه عکس بگیرید، تصویر او را در یک پایگاه اطلاعات قرار دهید و بعد اطلاعاتی مانند نام، نشانی محل سکونت، شغل و ... را از او به دست بیاورید.
اما در همین حال، این استدلال وجود دارد که چنین فناوری فقط موجب آن خواهد شد که افراد خاطی پاسخگوی اقدامات‌شان باشند.
اما قضیه به همین سادگی نیست. فناوری شناسایی چهره کاستی‌های خاص خود را دارد و به همین خاطر بعید نیست اسکاتلندیارد به اشتباه سراغ افراد بی‌گناهی برود که از نظر چهره شباهت‌هایی با فرد شناسایی شده دارند. این فناوری قدرت بسیاری را در اختیار کسانی قرار می‌دهد که ضابط قضایی نیستند و گرچه ممکن است نیت خیری داشته باشند، اما نتیجه نهایی ممکن است به هیچ وجه خوب نباشد.
5321