این ترانهسرا که در کافه خبر حضور یافته بود گفت: «شعرا وقتی به ترانه بر می‌خورند می‌گویند احساسات در این ترانه خیلی «چیپ» و پیش پا افتاده است، غافل از این‌که ترانهسرا کلامش را با ملودی تنظیم می‌کند. وقتی شاعر وارد این مرحله می‌شود که کلامش را برای تنظیم موسیقی هماهنگ می‌کند، اغلب امکانات و اختیارات شاعری در دست‌اش نیست.»
عبدالجبار کاکایی یادآور شد: «این نوع از کلام را نمی‌توان تماما با شعر مقایسه کرد. یک چیزی بین ساختن خودآگاه و ناخود آگاه است، عنصری از هوشیاری وارد دستورالعمل خلق می‌شود که اثر را وارد حوزه تصنیف می‌کند؛ یعنی از حوزه محاوره خارج می‌شود و وارد حوزه تصنیف و ترانه می‌شود.»
او درباره تفاوت تصنیف و ترانه با محاوره توضیح داد: «شاید تصنیف و ترانه خیلی قابلیت کتابت کردن ندارند یا در عرضه کردن به شکل کتابت یا دکلماسیون خیلی برای مخاطب جذابیت ندارند؛ زیرا بیشتر انرژی این کلام مبنتی بر هماهنگی با آهنگ است. ولی شعر محاوره دقیقا قابلیت‌های شعر معیار را دارد، فقط در آن فعل شکسته و ترکیب‌‌های جدیدی از ادبیات عامه وارد شده و به نظرم حتی انرژی‌اش برای ارتباط با عامه بیشتر شده است و اگر تربیت شود رفته رفته می‌تواند جای شعر با زبان معیار و رسمی را بگیرد؛ زیرا پیشینه زبان فارسی هم همین را می‌گوید که شعر در هر زمانی، زبان دیالوگ و گفتگوی مردم بوده است.»
گفت‌وگوی کامل خبرآنلاین با این شاعر و ترانه سرا را می‌توانید اینجا مطالعه کنید.
58244