یکی از شایع‌ترین دلایل تمایل برای سرعت بالا در رانندگی «ژنتیکت» است. بعضی‌ها هیجانی، تنوع طلب و ماجراجو هستند. آنها نه تنها هنگام رانندگی رفتارهای هیجانی از خود بروز می‌دهند، بلکه در برخورد با بسیاری از مسائل زندگی هم به جای تصمیم‌گیری منطقی و عقلانی، فقط به احساسات و هیجان‌ها توجه می‌کنند. دوست دارند موسیقی را با صدای بلند گوش دهند و چون از لحاظ ژنتیک آستانه کنترلشان بسیار پایین است، وقتی هیجان‌زده می‌شوند، عقلانی تصمیم نمی‌گیرندو حتی به سلامت دیگر سرنشینان اتومبیل اهمیت نمی دهند. این رفتارها در مردان به مراتب شایع‌تر است و در سنین جوانی بین 20 تا 30 سالگی بیشتر دیده می‌شود.
برخورد قانون و جریمه های سنگین ممکن است برای مدتی بسیار کوتاه این رفتارها را متوقف کند اما به دلیل وجود نقص ژنتیکی این افراد، کارساز نخواهدبود. مرور زمان و پاگذاردن به دوران میانسالی تا حدودی از رفتارهای خطرساز جلوگیری خواهد کرد.
افرادی با تیپ شخصیتی «هیستریونیک» نیز ر گروه رانندگان پرخطر قرار می‌گیرند. آنها عشق خودنمایی هستند و از هر فرصتی برای جلب‌توجه دیگران استفاده و سعی می‌کنند در هنگام رانندگی با رفتارهایی از قبیل لایی کشیدن، ویراژ و... خود را کانون توجه قرار دهند.
این اشخاص برای ارضای میل هیجانی خود به رفتارهای پرخطر در رانندگی تن می‌دهند اما اگر وارد کشوری شوند که این حرکت‌های نمایشی با برخورد شدید پلیس مواجه شود، بی‌شک از مقررات و قوانین راهنمایی و رانندگی آن کشور تبعیت خواهند کرد. اشخاصی که در زمان کودکی بیش‌فعال بوده و مورد درمان قرار نگرفته‌اند، درزمان جوانی میل به انجام رفتار پرخطر در هنگام رانندگی دارند. این اشخاص با مراجعه به روان پزشک به راحتی قابل درمان هستند و سلامت خود را به دست خواهد آورد.
30145