حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی از شاعران قرن پنجم و ششم است و از بزرگان و نخستینان شعر عارفانه ایران.

در دیوان سنایی اشعار فراوانی در قدح و هجو دیگران به چشم می‌خورد.

***
خواجه بفزود ولیکن به دِرَم
روی بفروخت ولیکن ز اَلَم

میزبان بود ولیکن به رباط
نانم آورد و ولیکن به دِرَم

دست بگشاد ولیکن در بُخل
لب فروبست ولیکن ز نِعَم

مغز پر کرد ولیکن ز فجور
دل تهی کرد ولیکن ز کَرَم

خواجه رنجور ولیکن ز فجور
خواجه مشغول ولیکن به شکم

بس حریص است ولیکن به حرام
بس جواد است ولیکن به حرم

دولتش باد ولیکن بر باد
نعمتش باد ولیکن شده کم

جاودان باد ولیکن به سَقَر
ناتوان باد ولیکن به سِقَم

***
1- دِرَم: سکه، نقره، پول
2- اَلَم: درد و رنج
3- رباط: کاروانسرا
4- نِعَم: نعمت‌ها
5- فجور: گناهان
6- جواد: بخشنده
7- حرم: خانه
8- سَقَر: دوزخ
9- سِقَم: بیماری‌ها

28/242

منبع: خبرآنلاین