در عصر ارتباطات و اطلاعات و فرهنگ و پیشرفت، باید اعتراف کنم این بدترین پسرفت انسانیت بود. اصلا مرگ انسانیت بود.
در عصری از پیشرفت فرهنگ و تمدن در کره زمین کودکانی بی گناه آن هم به این شکل خرید و فروش می شوند؟
چقدر دردآلود.چقدر بهت آور.چقدر بغض آلود؛حیوان را هم این گونه نمی فروشند که آدم را.
بی اغراق باید اعتراف کنم امروز یکی از کثیف ترین فیلم های مستند دنیا را دیدم.
کودکانی که فروخته می شدند؛درون گونی!
فروشنده گونی های کهنه را باز می کرد. درون گونی ها اما چه بود؟ انسان، بله انسان.
انسان هایی وقیح به خودشان اجازه داده بودند با سنگدلی و بی شرمی تمام درون هر گونی یک یا دو کودک را جای دهند. به این طرف و آن طرف حمل کنند و مانند چغندر آنها را بفروشند.
این اگر مرگ انسانیت، اگر مرگ فرهنگ و اگر مرگ تمدن نیست،پس چیست؟
تمام.