به گزارش پایگاه اینترنتی شبکه تلویزیونی راشا تودی ناوهای جنگی روسیه که به شدت با فشارهای جهانی به دمشق مخالف است به آب های سوریه رسیده و به زودی در بندر طرطوس پهلو می گیرند.
این پایگاه اینترنتی این اقدام را نشانه ای از نگرانی روس ها از تشدید بحران در این منطقه استراتژیک خاورمیانه دانسته و آن را تلویحا سیگنالی روشن به کشورهای غربی مبنی بر خودداری از حمله نظامی به سوریه تعبیرکرده است.
این رزمناوها همگی مجهز به موشک‌های هوا به هوا و رادارهای پیشرفته کشف و نابودی اهداف هوایی هستند. درهمین حال شبکه العالم گزارش داد که در مسکو وزارت امورخارجه این کشور اعلام کرده است از هرگونه دخالت خارجی در سوریه باید حذر کرد.
اما در بعد دیگر اعلام خبر اعزام ناو ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف متشکل از 8 فروند جنگنده Su-33 و چندین جنگنده MiG-29K و دو فروند هلی‌کوپترKa-27 در ماه آینده به سوی سوریه دارای ابعاد مختلفی است.
به گفته فرماندهان روس، قرار است جنگنده‌های روسی که به همراه این کشتی‌ها به بندر طرطوس فرستاده می‌شوند پروازهایی در دریای مدیترانه به دور از سواحل سوریه انجام دهند.
برخی از کارشناسان هم بر این باور هستند که اعزام این ناوگان قدرتمند دریایی به سوریه شروع مرحله تازه‌ای از نبردهای غرب و شرق باشد. ویکتور کراوچنکو، رئیس سابق نیروهای دریایی روسیه در همین زمینه عنوان داشت: وجود نیروی نظامی غیر ناتو در منطقه مانع وقوع درگیری‌های مسلحانه می‌شود.
این ژنرال کارکشته نیروی دریایی روسیه در ادامه تاکید می‌کند در دوره اتحاد جماهیر شوروی گروهی از کشتی‌های عملیاتی در دریای مدیترانه وابسته به نیروهای دریایی اتحاد جماهیر شوروی برای مقابله با ناوگان‌های دریایی کشورهای غربی به وجود آمد. در آن زمان پایگاه دریایی طرطوس واقع در سوریه برای تضمین این کشتی‌ها و محافظت از آنها به وجود آمد.
به گفته کارشناسان مسایل نظامی اظهارات این ژنرال روسی حامل این پیام است که روسیه جدید بر آن است تا جا پای شوروی سابق گذاشته و میراث گذشته آن را حفظ کند. بنابراین حضور دریایی در سوریه و حفظ این کشور در صف متحدین خود بسیار با اهمیت ارزیابی می‌شود.
با توجه به سخنان اخیر مقامات سوری که گفته بودند کشورهای عربی و غربی تلاش می‌کنند سوریه را هدف حمله نظامی قرار دهند، حضور سنگین نظامی روس‌ها در آبهای مدیترانه پیام مهمی برای این کشورها دارد که مسکو قصد ندارد متحد دیرین خود را تنها گذاشته و مانند لیبی آن را از دست بدهد.
سیاست جدید روسیه در قبال مسایل جهانی همزمان با نامزد شدن مجدد ولادیمیر پوتین برای انتخابات ریاست جمهوری در ماه مارس خود را نشان داده است. او که یک افسر سابق سرویس‌های جاسوسی روسیه موسوم به کی.جی.بی بوده، به خوبی می‌داند وزن و ارزش استراتژیک سوریه برای کشورش تا چه اندازه است و اگر مسکو نتواند دمشق را نگه دارد، حوزه مهم و راهبردی مدیترانه را برای همیشه از دست داده است.
بنابراین رسیدن رزمناوهای روسی به سواحل سوریه باید آن اندازه مهم باشد که در صدر بسیاری از خبرها قرار گیرد و در سخنان و رفتار سران کشورهای مداخله‌گر در سوریه کاملاً مشخص است. ترکیه که یکی از این کشورها است و میزبان رادار سپر دفاع موشکی آمریکا، توسط مسکو به صورت مستقیم مورد تهدید قرار گرفته که این رادار هدف اصلی موشک‌های پرقدرت روسی خواهند بود.
در طرف دیگر این معادله کشورهای عربی قرار دارند که فکر می‌کردند با بسیج برخی از کشورهای عربی که صدایشان حتی از مرزها خارج نمی‌شود و خود نمونه بارز و عینی سرکوب مردم و نقض حقوق اولیه شهروندی هستند، می‌توانند سوریه را از پای درآورند. اما حمایت‌های کشورهای دوست سوریه مانند چین، هند، برزیل، آفریقای جنوبی، روسیه و مهمتر از همه جمهوری اسلامی ایران که این کشور را خط مقدم جبهه مقاومت و نبرد با دشمن صهیونیستی می‌داند، راه را بر این کشورها هم بسته است تا آنها در خفا کاسه چکنم چکنم دست بگیرند.
بنابراین به نظر می‌رسد اظهار نظر مقامات روس به همراه گسیل ناوهای جنگی این کشور به سواحل سوریه به زودی تاثیرات سیاسی و نظامی خود را بیش از پیش نشان دهد و باعث تقویت موضع منطقه‌ای و بین‌المللی دمشق شود که نخستین جرقه‌های آن را می‌توان در کنفرانس خبری روز گذشته ولید المعلم وزیر امورخارجه سوریه دید.
26149