تاریخ انتشار: ۱۳ بهمن ۱۳۹۰ - ۲۳:۰۶

مهرزاد دانش

من به فوتبال علاقه‌ای ندارم. از تابلوهای پیکاسو و دالی بیشتر سر درمی آورم تا از فوتبال، اما این دلیل مخالفتم با نمایش فوتبال در یکی از سئانس‌های برنامه جدول برج میلاد نیست.

در عین احترام به تمام همکاران فوتبال‌دوست، به نظرم چنین برنامه‌ای اوج چیپ‌بازی و ابتذال بود. ما اینجا آمده‌ایم فیلم‌های جشنواره را ببینیم. ممکن است تعداد کثیری از ما به ده‌ها پدیده دیگر علاقه‌مند باشند: از سریال‌های تلویزیونی گرفته تا بخش‌های خبری؛ از تله تکست گرفته تا قیمت ارز و سکه، از سخنرانی مقامات گرفته تا خنده بازار، و... آیا این آیتم‌ها را هم می‌شود به استناد علاقه مردم، روی پرده سینمای برج میلاد نمایش داد؟
موضوع واقعا علاقه یا بی‌علاقگی به فوتبال نیست. موضوع بی‌ربطی محض یک پدیده در این فضا است. دلایلی که دوستان برای گنجاندن این موضوع بی‌ربط در سینمای جشنواره آورده‌اند، چنان پوپولیستی است که انگار داریم برگ دیگری از دفتر حجیم عوامانه‌گری‌های این چند سال اخیر را ورق می‌زنیم.

ممکن است بگویید که حالا این یک بار قرار نیست زمین و آسمان را به هم بزند. بله... اما چنین روندی اگر قرار باشد تکرار شود چه؟ ‌ای کاش اهتمامی که دوستان متولی به علاقه‌های منتقدان و خبرنگاران و مهمان‌های ویژه‌شان در سینمای برج میلاد داشتند، صرف اموری مرتبط‌تر می‌کردند.

جناب شمقدری اخیرا استدلال کرده‌اند که شاید نکته مهم این باشد که برخی از فیلمسازان ببینند فیلمشان از فوتبال کمتر جذاب است. آخر این چه نکته‌ای است؟ فوتبال یک پدیده است و فیلم پدیده‌ای دیگر. این دو را چه از مقایسه؟ هر مطلبی را با مطلب همجنس خود می‌سنجند. استقبال از سخنرانی یک اندیشمند فلسفه هرگز با استقبال از یک دلقک سیرک مقایسه نمی‌شود.
جدول جشنواره امسال در سینمای برج میلاد چنان متراکم است که حتی روز بیست و سوم بهمن را هم برنامه نمایش فیلم گذاشته‌اند. در چنین اوضاعی، به نظرتان فوتبال دیدن چقدر اهمیت و اولویت دارد به فیلم دیدن؟
5858
منبع: خبرآنلاین

برچسب‌ها